Kafka hakkında uzun uzun yazmak isterim. Fakat henüz onu anlayabilmiş değilim. Onun da anlaşılmayı pek istemediği, bilinen bir gerçek.
Dönüşüm, Dava ve Aforizmalar. 3 kitabını okudum şimdiye dek. Bazı yazarların bir tek kitabı, onu anlamanıza yeterken Kafka’da durum çok farklı. Dönüşüm’de çok kolay ilerlerken, yazar ile aynı paralelde hareket edebilirken, Dava’da ipler baya koptu. Aforizmalar’da ise ip diye bir şey hiç olmadı desem daha yerinde olacak. Ne üzerinde yürüdüm, ne oturup salladım onu. Hiçbir şey olmadı. Açıkçası çok beğendiğim bir kitap olduğunu söyleyemem. Kafka’nın, asla bir sonraki cümlelerde nelerden bahsedebileceğini hiç kestiremiyor oluşum, Aforizmalar gibi, bolca parçalara bölünmüş bir kitapta, çok daha sinir bozucu bir hal aldı. Evet, bazı sözler gerçekten üzerinde çokça durmamı gerektirdi, bazıları ise görüşlerime tamamen zıt olduklarından “hadi canım sen de” lafını bolca kullandırttı bana.
Okudukça daha ayrıntılı, daha açık yorumlar yapabilmek dileğiyle.
