Polonya asıllı Amerikalı yazar Chuck Palahniuk, Yeraltı edebiyatında pek çoğumuz gibi benim de ilk aklıma gelenlerden. Bir dönem geçimini otomobil tamirciliği yaparak sağlayan yazarın, 1999 yılında filme uyarlanan “Dövüş Kulübü” en bilinen kitabı. Bu kitabın ve bunun yanı sıra yeraltı edebiyatının Türkiye’deki bilinirliğini sağlamasında filmin önemi yadsınamaz. Bu sebeple, pek çok okur gibi, diğer kitaplarının da filme uyarlanmasının, geniş yankı uyandıracak boyutlara ulaşacağını düşünüyorum. Beni en çok etkileyen kitabı ise, bir dönem toplatılmış olan Tıkanma. Tıkanma’ya şöyle başlıyordu ve aslında yalnızca Tıkanma için değil yazdığı tüm kitaplar için bizi çok net bir dille uyarıyordu… “Eğer bu kitabı okumaya niyetliyseniz vazgeçin. Kendinizi kurtarın. Televizyonda mutlaka daha iyi bir şeyler vardır. Burada anlattığım şeyler önce sizi kızdıracak. Sonra her şey daha da kötü olacak,” Chuck Palahniuk, evsizler için yapılan bir barınma yurdunda, ölümcül derecede hasta insanların grup toplantılarıyla desteklenmesi şartıyla, gönüllü olarak çalıştı. Kendisinin ilgilendiği bir hastanın ölmesi sonucu yaptığı bu işi bıraktı. Chuck Palahniuk’un bu tecrübelerinin izlerini, Dövüş Kulubü kitabında yer alan Grup Terapileri sırasında, en azından küçük esintiler şeklinde bile olsa okumuş olduğumuzu düşünüyorum. Chuck Palahniuk kitaplarında, kahramanlarının yaşamlarını psikolojik ve sosyolojik boyutta değerlendirip, hepimizin içinde bulunduğu tüketim toplumunu, yozlaşmayı, toplumsal sorunları; kişilik bunalımlarıyla, kişinin iç savaşlarıyla ve bilinç altının türlü türlü karanlıklarıyla öyle bir harmanlıyor ki, olayların döngüsüne, hayal gücüne ve yazma kabiliyetine hayran oluyorsunuz. O, Tüketim toplumunun, ben merkezciliğin ve doyuma ulaşmak uğruna insanların neler yapabileceğini gözlemleyip, basit - yalın ve herkesin anlayabileceği şekilde dile getiren bir dahi. Onu okurken, -onun kahramanlarının yaşantılarında- sıradışı gibi görünen ama aslında gerçek hayattan çok da uzak olmayan, “gerçeklik” ve “tiksinme” duygusunun en üst seviyede hissedildiği olaylar döngüsünün büyüsüne kapılıyorsunuz. Bu döngüde, sürpriz ve hayatın içinden ya da daha teknik bilgilerle yüz yüze gelmek çok olağan bir şey oluyor. Kendimizi bazen, pulmoner emboli’yi, bazen bir enjeksiyonu, bazen psikolojik bir hastalığın bilimsel belirtilerini, bazen radyodaki gülme kayıtlarının tarihinin nereye dayandığını, bazen de 1 yaşından küçük çocukların ölüm istatistiklerini ya da rutin olarak yaptığımız ama hiç dikkat edip üzerinde durmadığımız detayların teknik ve tarihi bilgilerini okurken buluruz.. Gelelim bir korku-hiciv kitabı (horror-satire) olan Ninni’ye.. Ninni, acemi bir gazeteci olan Carl'ın çalıştığı gazete için ani bebek ölümleri üzerine bir haber serisi hazırlamaya başlaması ve sonrasında gelişen tuhaf ve büyülü olayları anlatıyor. Vakalarda detaylar üzerine yoğunlaşan Carl bu ölümlerde ortak bir nokta olduğunu fark ediyor: Ölen bebeklerin hepsine bir gece öncesinde aynı kitaptan aynı ninni okunmuştur. Eski ve hayli güçlü bir Afrika lanetinin yanlışlıkla bir şiir antolojisinde basıldığını anlayan Carl, insanlığı büyük bir tehlikeden korumak için çırpınmayan başlar. Eğer daha önce hiç Chuck Palahniuk okumadıysanız lütfen en kısa zamanda tanışın.. (Naçizane) Sevmezseniz bir daha raflarda eliniz uzanmaz ona, dönüp bakmazsınız hatta. Biz insanlar istemediğimiz şeylere sırt dönme konusunda oldukça başarılıyız zaten. Chuck Palahniuk'tan bir kaç güzel alıntı... “Sahip olacağın her şey, bir gün kaybedeceğin şeylerden sadece birisidir.” “Gerçek dışı şeyler gerçeklerden daha güçlüdür. Çünkü hiçbir şey sizin hayalinizdeki kadar mükemmel olamaz.” "Sizin sevdiğiniz ile sizi seven asla aynı kişi değildir "