Gönderi

Ey Gülistan sokağı, bir tomar gazete unuttuğum ev Yıl bin dokuz yüz otuz üç Vurup da kapını çıktım dışarı Dönüp arkama bakmadım bile Taşıdım aylarca yalnız Bağayla kaplanmış bir duvar saatinin tik takını Öyle ya, bana sorarsanız terketmeli insan yaşamı Ölümü göze almadan Ve anlamalı bir ağaç gölgesi gibi durmaktaki sakıncayı Gitmek Durmadan gitmek Ne ölümünü bilsinler ne yaşadığını.
·
8 görüntüleme
Huzeyfe Emir