Şükrü Erbaş ile bu kitapla tanışmış bulunmaktayım. Yalın, akıcı anlatımıyla ve doğa betimlemeleriyle ruhta eşsiz bir tat bırakan bir tarzı var diyebilirim. Özellikle hasret ve yalnızlık havası hakim şiirlerine. Beni en çok etkileyen mısraları buraya bırakmak istedim ; "Yastığa başını koyduğunda başucundaki boşluğa bak. Ayrılık diyordun ya..." kendisiyle 24 sayfalık hoş bir sohbet oldu. Müteșekkirim efendim.. :)
