“
İki şey, kalitesiz insan özelliğidir:
1) Şikâyetçi tavır;
2) Dedikodu.
İki şey, çözümsüz görünen problemleri çözer:
1) Bakış açısını değiştirmek;
2) Kendisini karşısındakinin yerine koymak.
İki şey, yanlış yapmanı engeller:
1) Şahıs ve olayları akıl ve kalp süzgecinden geçirmek.
2) Hak yememek.
İki şey, kişiyi gözden düşürür:
1) Demagoji (Lâf kalabalığı);
2) Kendini vazgeçilmez gibi görmek.
İki şey, insanı nitelikli yapar:
1) İradesine hâkim olmak;
2) Uyumlu davranmak.
İki şey, geri bırakır:
1) Kararsızlık;
2) Cesaretsizlik.
İki şey, başarının sırrıdır:
1) Ustalığı ustalardan öğrenmek;
2) Kendini sürekli yenilemek.
İki şey, milyonlarca insandan sizi ayırır:
1) Sorunun değil, çözümün parçası olmak;
2) Hayata ve her şeye orijinal bir bakış açısıyla yaklaşabilmek.
İki şeyin değeri, kaybedince anlaşılır:
1) Anne;
2) Baba.
İki şey, geri alınmaz:
1) Geçen zaman;
2) Söylenen söz.
İki şey, “hayatta önemli olan her şey” içindir:
1) nefes alabilmek;
2) Nefes verebilmek.”