Saatleri Ayarlama Enstitüsünü yarım bırakmıştım. Olayların uzunluğu, karışıklığı, kalabalık kişiler biraz zihnimi bulandırmıştı ve bu kitabı okumak için henüz hazır olmadığımı anlamıştım. Ama Tanpınar’ın şiirlerinin hayranıydım ve etkileyici yazı dili beni kendine çekiyordu. Bu yüzden hikayelerini okumaya karar verdim ve çok isabetli bir atış yaptım:) Akıcı ve güzel bir musikiye sahip dili, gizemle süslenmiş olayları ve derinden gelen, hissettiren üslubuyla bir kere daha kendisine hayran oldum. Özellikle Yaz Yağmuru adlı hikayedeki o uçarı hanımefendinin derinlerinde yatan garip hikayesi, bunu gizlemek için takındığı tavır, yaramaz halleri... Üslûp ve ortamdan çekip içine alan bir olay. İyi ki okudum dediğim bir kitaptı:) Ruhu şad olsun büyük sanatçımızın.
