Gönderi
132 syf.
·
Not rated
Mezarlıkların, saadethâne olduklarına inananlardanım.
Küçük bir terlik hareketiyle duvara yapıştırılmaktan kaçamayan sineği yaşayandan huzurlu görüyorum. Hem, istemeyen'i bu zaman dilimine katlanmak zaruretine neydi hapseden? Ya da sonunda bir 'şey' olacağımız vaadi konduruldu mu, yürümeye başlarken avuçlarımıza?
Bundan sıyrılabilirdim.
Fakat sürekli bükülen ve dönen bu yolu uzun süredir takip ediyorum. Şeytanın arkasına saklanmak için de akıl sağlığımdan vazgeçebilirdim. Son âna dek yaşayacağımı hiç sanmıyorum.
Yanılgısına kapıldığım ne çok şey var! Ki bu öyle, ''Bir ağlasam dolar taşar seller alır bahçem bağım," minvalinde bir yakarış değil. Geceleri beni yatağımda kıvrandıran hatıralar silsilesi,
canlılığını yitirmiş, sararmış anı dizisi bu yanılgılar ve bunu farkediş.
Sadece bu.
Gecenin ortasında çakan şimşeğin göstereceği gibi, kendimle aramdaki uçurumları belirginleştiriyor yalnızca.
Fazlası değil.
Fakat doğanın kanunu bu.
Sıkıştırılan nesne bulunduğu kabı bir noktadan patlatır ve yeni bir yol bulur kendine. İnsanlar da böyle.
Buradan geri dönmek olanaksız.
Varoluşun sayısız mide bulantılarını betimlemek olanaksız.
Sanki ben istedim ikibin'li yılların başında insan denilen canlının uç noktalarda düşünmesine elverişli bir ortamında olup, toplumun çoğunun gerizekâlı olduğu bir dönemin içinde sürüklenmeyi.
Zamanın çukuruna düşmeden adım atabilmek olanaksız.
Karanlık çağlarda tek derdi doymak ve türünün devamını sağlamak olan basit bir zihin işleyişine sahip homoerectus iken, varlığım sergilenmemişti henüz, ne yapayım!
Mecburen insan,
azalıyor hızlandıkça.
Buradan geri dönmek olanaksız.
Fakat doğanın kanunu bu.
Sahte için riyakârlaşamam, gerçek içinse fazla bulandım ikiyüzlülüklere.
Ve bu noktadan yavaşlayarak geri dönmek OLANAKSIZ!
Hızlanacaksın!
Hızlandıkça, azalacaksın!
Neyse..
Sakinim..
Bizler,
Acının sükutuna hürmet gösterenler, dışavurumu reddedip acıyı bir ağıt olarak içlerinde saklamak özenini tercih edenler, asıl acının dile gelmezliğine yürekten inananlar..
Bakın,
İnsanlar mazoşizm diye bir şey uydurmuş içine kötü'yü eklemleyerek. Böyle bir şey yok. Her şey nihayetinde egoya ve hazza varıyor.
Tanımlamaya aldırmayın,
---Hızlandıkça Azalıyorum!---
Onu okumak, içinizdeki ifşası yasak hastalığı bir can çekişme hâliyle ayyuka çıkarmaktır.
(Sizler'e tavsiye etmem.)
Sözlerimi Yüce Merhamet'in tanışıklığıma öncü olduğu satırlarla bitirmek niyetindeyim;
Biz insan olmaktan yapılmışız, yazık!
Ah bilemiyoruz, bitmek istiyoruz, bitemiyoruz.
Duramıyoruz, artık duramıyoruz, yürüyemiyoruz, yön yok,
'Gidilecek yer yok zaten, oradan geliyoruz.'
Böyle kumlu kusurluyuz,
Huzursuzluğu buluyoruz,
Yaşayamıyoruz,
Ölemiyoruz..
·
429 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.