Bir Fatma Erdek kitabıyla yine burdayım. Tamam kitabın kurgusu, anlatımı çok güzeldi ama bazı yerleri var ki gerçekten okurken biraz sıkıldım. Karakterlerin kendi iç konuşmaları beni biraz sıktı. Bunun haricinde Nehir ve Eser'in atışmaları yer yer güldürmedi değil. Geçmişten günümüze gelen kalp sızısı, aradan geçen 15 yıl ve iki kalp. Ayrılığın acısıyla yanan iki kalbin tekrar kavuşması. Nehir ve Eser'in aşkını okumalısınız. #OKUDUMBİTTİ #ALINTI Yarım kalan aşklar, tamamlanmamış cümleler gibidir. Bir hıçkırığa düğümlenmiş itiraflar, bastırılmak zorunda kalınan hevesler, gönderilmemiş, hatta kaleme dahi alınmamış, yürekten yüreğe yazılan mektuplar, saklanmış duygular, beklenmedik bir veda, zor anlar, zor yıllar… Ayrılık… Oysa, söylenecek ve yaşanacak ne çok şey vardı daha. Aradan geçen yıllar, onların aşklarını güçlendirmekten başka bir işe yaramamıştı. Birbirini kıyamete kadar sevmek için yaratılmış olan Eser ve Nehir için de, cümle tamamlanmamıştı henüz. Sağ elimle kalbimin üzerine dokundum. Sanki gerçekten de var olan bir yaraya değiyordum. Yavaşça, usulca, aşkla… Ah, kalbim! Bedenimin en iflah olmaz, en söz dinlemez, en laf anlamaz yeriydi. Başkasına dilsizdi, kördü, sağırdı. Sadece Eser oturmuştu oraya ve bir dağ kadar yüksek, bir dağ kadar ağırdı. Sen hep oradaydın Nehir. Gittim sandığında bile ben seni bırakmadım. Yumdum avuçlarımı, sakladım sıcaklığını… Kader bu, biliyorum. Bu, elinde değil insanın. Sevdaların her biri birbirinden farklı. İçerikleri, derinlikleri, hissetme şiddetiyle doğru orantılı. Benimki bir depremdi, bir iç sarsıntısı. Bir vurgun, bir kalp yarılması. Seni gördüğüm gün başladı. Her yaşımda, her yılımda azalır sandım, umdum ama olmadı.

Erken Rüya ZamanlarFatma Erdek · Ephesus Yayınları · 2014251 okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bir minik kitap sevdası