Bu kitabın bende güzel bir anısı vardır. Bu anıyı burada ölümsüzleştiriyorum.
Geçmiş yıllarda bir gün kız arkadaşımla kitap rafları arasında geziyorduk. Daha önce ismi kulağıma sıkça gelen, göz alıcı mavi çerçeve içindeki yakışıklı adam resmi biliçaltımda yüzerken rastgeldim bu kitaba. Karşıma bu denli fazla çıkmasına rağmen bende o denli Oblomov oluverdim. Her neyse, o gün uykumdan uyanıp kitabı görür görmez aldım. Eve dönüş yolunda kız arkadaşımla ergence bir sebepten tartışmaya başladık. Onu kızdırdığım için bana verebileceği en büyük karşılık kitabın kapağını, sayfalarını buruşturmak oldu. Çünkü kitaplara ne kadar çok değer verdiğimi bilir. Her kitabımın köşelerini nasıl özenli bantladığımı bilir. Haliyle bende kızdım ve kitabı yırtıp çöpe atma gereksizliğinde bulundum.
Neticesinde ayrıldık. Hem ayrılmamıza hem kitaba içim gitmişti. Çünkü kitaplara çok değer verdiğime, bu incelemeyi okurken sizde tanık oldunuz. Zaman; buzlukta bekleyen bezelye poşetinin bütün şişiklere iyi geldiği gibi, yaptığımız bütün saçma hataları soğutma gibi bir işlevi vardır. Zaman soğuk geçti ve bir gün buluştuk. Bir de baktım, dünyanın en güzel ellerinde “Kürk Mantolu Madonna” kitabı duruyor. Bir de sayfalarına kendi parfümünü sıkmış. Nasıl sevmeyeyim ben şimdi? Bugün hâlâ sayfalarında kokusu duruyor.
Nereden bilebilirdim ki dünyanın en güzel ellerinin, dünyanın en güzel kitaplarından birinin tuttuğunu.
Aradan 7 sene geçti ve dünyanın en güzel ellerinde minicik bir tektaş ve alyans duruyor. Bir görseniz, nasıl da güzel duruyor...
•••
Bu kitabı hâlâ okumayan varsa eksik bir şeyleri var demektir. Hayatta Raif efendiler çoktur. Herkesin kendi içinde sakladığı bir hikayesi vardır.
Saygılarımla.
