Orhan Kemal’in öz yaşam öyküsü Baba Evi'ni daha önce defalarca okudum. Varlıklı ve eğitimli, ancak eski geleneklere göre yetiştirilmiş haşin ve gaddar bir babanın gölgesinde Orhan Kemal, annesi ve kardeşlerinin hüzün dolu yaşamı beni her seferinde çok sarstı. Avukat olan, ilk mecliste milletvekilliği ve bakanlık yapan baba Abdülkadir Kemali'nin çok partili döneme geçiş denemesi sırasında siyasi muhalif olduğu gerekçesi ile tutuklanmak üzereyken Suriye'ye kaçması ve beraberinde giden ailenin yoksulluk ve sefalet içinde verdiği yaşam savaşı Baba Evi'nin konusu. Yazarın kısa diyaloglar, şive-ağızlar ve hızlı olay akışı ile sağladığı canlı ve yalın anlatım dili romanlarını daha da etkileyici kılıyor. Baba Evi’nde tamamlanan ilk gençlik yıllarından 20li yaşlarının ortalarına kadar devam eden öz yaşam öyküsü de Avare Yıllar’da devam ediyor. Orhan Kemal, ailesini geride bırakıp Adana’ya döndükten sonra yaşadıklarını anlatıyor Avare Yıllar’da. Türkiye'deki varlıklarına el konulduğundan akrabaları da yoksulluk sarmalına girmiştir artık. Orhan Kemal okula devam etme bahanesi ile döndüğü Adana’da bir süre işi haytalığa vurur, sonrasında da bir fabrikada işçi olarak çalışır. İzleyen dönemde romanlarında anlatacağı yoksul fabrika işçilerini, küçük insanların basit ve çileli hayatlarını bu dönemde gözlemler. Romanın sonlarına doğru karşısına çıkan ve sevdiği Boşnak kızı ile evlenmesine aracılık eden İzzet Usta büyük acılar yaşamış, sessiz, çok okuyan bilge bir kişidir; ileriki yıllarda hapishanede tanışacağı ve yaklaşık 3 yıl aynı koğuşu paylaşacağı, kendisini şiiri bırakıp roman yazmaya yönlendiren ve sanatının gelişmesine büyük katkı yapan büyük usta Nazım Hikmet’i anımsatır. Orhan Kemal büyük zorluklar ve acılara karşın insanoğlunun ne kadar güçlü olduğunu, zorlukları aşabilmek için hep bir çare bulunabildiğini ve insanın sevdikleri yanındaysa her ortamda mutlu olabileceğini gösterir bize romanlarında. İsyanı bu acımasız yoksulluğa ve çaresizliğedir; halkların eşitliğine ve fırsatların da eşit olması gerektiği düşüncesine işte tam da bu nedenle yürekten bağlanmıştır. Halkçılığı da, paylaşmak yerine sermayeyi sürekli büyütmeye odaklı kapitalizme karşı öfkesi de sahicidir, içtendir. Bu içtenliği, basit ve abartısız dili ile o hayatın içine sokuverir okuyucusunu, işte bu yüzden etkileyicidir, bu yüzden Türk romanının en büyük yazarlarındandır. “Ey açlık! Seni midemde, iliklerimde, kanımın yuvarlarında duydum. Ve sen, benim iyi, benim koruyan ve merhametli olan soyum, insan soyu, sen sonsuz tokluğu fethedeceksin!”

Baba Evi - Avare YıllarOrhan Kemal · Everest Yayınları · 2020830 okunma

·

51 görüntüleme

Seda

@sedadnz ·

29 Kasım 2019 20:39

Edebiyatımızdaki en sevdiğim isimler hiç şüphesiz 3 Kemal ler...

AkilliBidik

@akillibidik ·

29 Kasım 2019 20:45

Ben de... Ama içlerinde Kemal Tahir'i az okudum. Daha fazla okumam lazım...

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

AkilliBidik