NamuscularCemil Meriç diyor ki : "Bir neslin yüz akıdır Kemal Tahir... Türk düşüncesinde ufuklar açmıştır. Türk romanının en yiğit, en güçlü ve en büyük temsilcisidir."
Namuscular adlı bu romanı, Tahir'in 1942 yılında tutuklu bulunduğu Malatya Cezaevindeki anılarının bir derlemesidir. Nazım Hikmet'in dediği gibi oldukça sağlam, iyi, ciddi ve oyuncaksız bir Türkçe ile kaleme alınmış. Gözlemlerini aktarırken, profosyonel bir sosyal bilimci edası ile çalışan Kemal Tahir, gerek bulunduğu toplumun bütününü gerekse cezaevindeki her bireyin psikolojisini en ince ayrıntısına kadar irdelemiş ve böylece Anadolu insanının ızdırabına tercüman olmuştur.
"Namus" davası sebebiyle cezaevinde bulunan "namussuz" insanlar anlatılmış bize.. Kimi karısını vurmuş, kimi kızını doğramış, kimi namusunu temizlemek için cinayet işlemiş bir grup insanın gerçek hikayesini; töreler, ağalar, şeyhler, hayat kadınları ve olmayan adalet kavramı çerçevesinde ele almış yazarımız.
Evet hep kadınlar...Zaten Kemal Tahir de toplumumuzdaki bu yaraya parmak basıyor. Namus kadınlara tapulu bir etiket değildir.Hele hele namussuzluğun tek malzemesi bir kadın bedeni asla değildir.
Bir yandan geride kalmış 2.Dünya Savaşı'nın sancıları sürerken bir yandan da Anadolu' da cehaletle mücadele devam etmektedir. Din tüccarlarının, dini alet ederek kadınları kandırıp kullanması artık hat safhaya ulaşmıştır. Bütün bu anıları, gözlemleri, gelin İstanbullu lakaplı Murat kılığına girmiş Kemal Tahir'in kaleminden okuyalım. İçerdiği halk ağızları ve yerel ögeleri ile tadı damağınızda kalacak bir eser... Kemal Tahir sevdam dışında, olayların memleketim Malatya’da cereyan etmesi ve aile lakaplarının, hatta esere konu olan bazı karakterlerin bizzat tanıdık olması vesilesi, kitaba olan ilgimi iki katına çıkardı elbette...
️İnsanların şerefi, haysiyeti, namusu "tek kelimeyle" mukadderatı bazen nasıl tehlikeye düşüyor, hiç tanımadıkları adamların elinde kalıyordu. Hayat doğrudan doğruya bir romandan ibaretti. Yaşayan her şey bir romandı.
️Gece gündüz bir arada yaşayan insanların korkunç yalnızlığı koğuş uyuyunca daha beter meydana çıkar. Her yatan bir ayrı ev değil sanki bir ayrı köy, daha doğrusu başka bayraklar altında yaşayan birer yabancı memlekettir. Mahpusların, mahpusluktan başka müşterek tarafları sanki yoktur.
️İdamlıkların hazin bir talihi var: İdamlık mahpus asla mahkum defterine kaydolunmaz. Evrakı bozulmazsa Bir Gece saat üçte götürülüp asılır. Ertesi gün mevkuf defterindeki kaydına kırmızı mürekkeple hükmün infazı yazılır.
️Namus dedikleri hangi köydür. Ne
tarafa düşer! Bir kere onu sor!'' diye bağırmış.
— Namus yok mu dünyada? İstanbullu, sesini mahsus tatlılaştırdı:
— Dünyada, tabiî, namus var. Lâkin akıllı adamlar için... Bütün
mefhumlar akıllı adamlar için var....
