Nilgün
Tanıdığımda adı Nicole'dü.
Sevgisi uğruna, doğduğu toprakları, ailesini, alışkanlıklarını, sınırsız dostlarını bırakıp Türkiye'ye geldiğinde de adını değiştirmemişti. 25 yıllık geçmişi ile köprüleri atmış ama adını ve dinini korumuştu.
Kışlalı soyadını alışının ikinci yılındaydı... Altınay'a hamileliğinin de son aylarında. Gözlerinden taşan bir mutlulukla kapıda karşılamıştı beni :
"Hem Türk, hem Müslüman olmak istiyorum... Ben Tanrı'ya inanırım. Senin Tanrın ile benimki farklı değil ki!... Çocuklarımız iki toplum arasında kalmamalı. Ben de her şeyi seninle, onlarla ve bu toprakların insanlarıyla paylaşabilmeliyim."
Meğer yakın arkadaşlarımla birlikte müftüye gidip konuşmuş. İsmini bile seçmiş. Ama sabredememiş "sürpriz" inin sonuna kadar...
O gece "Kelimei Şahadet" i sabırla ezberledi.
Heyecandan uyuyamadı. Ertesi sabah müftünün yanından çıkarken, elinde artık "Nilgün Kışlalı" olduğunu kanıtlayan bir belge vardı.
Annemle babam ağlarken, O da gözyaşları içindeydi.
Sayfa 139 - ANADOLU KÜLTÜR
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.