378 syf.
8/10 puan verdi
Yazarımız soruyor ki; “Fizyolojik ve ruhi oluşumuzda mücadeleyi, gayreti ve ızdırabı yok etmek mümkün müdür?”
Ben de soruyorum ki; “Böyle bir şeyin mümkün olmasını ister miyiz ?”
Cesur Yeni Dünya kitabını hatırladık mı ? Mutluluk ve tatmin üzerine dizayn edilmiş, endişe duymayan, üzülmeyen bir dünyada yaşamak, acı
··
170 görüntüleme
Kaleminize sağlık, çok güzel bir inceleme olmuş.
Düşünceleriniz için teşekkür ederim ((:
Musmutlu akşamlar dilerim !
Bir hafta olmuş ve bir okur bile okuduysa eğer bu güzel, emek verilmiş incelemeye yorum yapmamış mı? Şaşırdım vallahi doğrusu! ( Edit: https://1000kitap.com/erkutdem arkadaşım ben yazana kadar araya yorum atmış. 😁😁😁 )
Şimdi öncelikle bunun için; "Kimiz biz, neyiz, sırf mutluluktan hoşnut olmayan, acı da gerek bize, acısız yaşanır mı abi diye sahip olduğumuz psikopatça düşüncemiz nereden geliyor ?" yazına istinaden, sana eğer okumadıysan, 
Jack London abimizin 
Adem'den Önce adlı kitabını önereceğim. Olaya gayet farklı bir yaklaşım sunuyor ve insana; "Neden olmasın?" gibi bir hissiyat veriyor. Bu kitabı bana topluca bir gönderi ile bir okur arkadaş göndermişti ve hâlâ meçhulleri oynuyor ve o kendini biliyor. ;)
Neyse, konu sapmadan biz gene geçmişse dair korku ve düşüncelerde kalalım. Ben bunun genetik ve kalıtsal olduğu düşüncesindeyim. Bunu ufak bir örnekleme yapmak gerekirse, bugünkü neferlerimize bakınız lütfen. Daha biz onların yaşında çelik çomak, çamurda çakı oynarken, onlar şu an ellerinde en ala akıllı telefon ve tabletler ile bu tür şeyleri hatmemiş olarak geliyorlar dünyaya.
Kimileri diyecek ki, efenim o zamanlar tablet vardı da biz mi kullanmadık. Evet, haklısın güzel kardeşim, ben de ilk defa el atarisi istediğimde bir posta "Hak ettin mi!" dayağı yemiştim ve mesleğime 24 yaşımda tanıştığım bilgisayar sonrası 28 yaşımda başladım. Keşke beni dövmeselerdi de, bana o gün o basit cihazı verselerdi. Şu an bulunduğum konumdan daha da ileride olacağıma da eminim. Ama olmadı, senin dediğin gibi şartlar buna el vermedi, ama şimdi ben o şartları kendi çocuğuma naklediyorum. Hiçbir şey yapmadan bile, onun bende olan birçok şeyi yaptığını gündelik olarak gözlemliyorum ve evrimin dur duraksız, DNA'mıza kodlamasıyla devam ettiğini anlıyorum.
An'ları yaşamakta olan bireyleriz ve bu an'ları nasıl ve ne derece verimli geçireceğimiz kendi ellerimizde. Aslına bakarsanız, milyonlarca seçeneğin en iyisi olarak, bu düşsel ortamda aralanan bir an'ı dolduruyoruz ve sisteme olumlu ya da olumsuz katkımız oluyor. Yapıcı olmak, manevi anlamda etrafına iyi gelmek varken, sadece dünyevi diye tanımladığımız materyallerin büyüsüne de kapılabiliriz. Bu hasıl olduğunda, yapıcılık otomatikman yok oluyor ve tüketen, gezegene/sisteme yük olan bireyden öteye gidemiyoruz.
Hele ki sanal bir duygu seline kapılma riskiyle karşı karşıyayız ki, sormayın gitsin derim. Her şeyin bir yazılım ve (el ile) kavranabilir metadan fazlası olduğunu unutmamak gerekliliği düşüncesindeyim. Şu da bir gerçek ki (belki buna ben bile dâhilim), yapay bir şekilde icat ettiğimiz iletişim ağı koptuğunda, hayalden uyanacağız ve dünyaya/sisteme verdiğimiz asıl tahribatın farkına o zaman varacağız. Bazılarımız bu yapay sistem olmadan ne yapacaklarını bile bilemeyecek düşüncesindeyim. Ama bir gün elbet tüm bu çılgınlık son bulacak.
Klişe de olsa, Şef Seattle; "Son ırmak kuruduğunda, son ağaç yok olduğunda, son balık tutulduğunda; beyaz adam paranın yenmeyen bir şey olduğunu anlayacak." demişti diyeceğim. Para bize her şeyi yaptırıyor ve enerjimiz paranın temelini oluşturuyor. Biz o enerjimizi sağlayan son ırmağı kurutup, yağmura fayda olacak son ağacı kestiğimizde gerçekten rüyalarımıza imkân kılan enerjinin temelini baltalayarak sonumuzu getireceğiz. Ha, insanlık soyu devam edecek mi (?), tabii ki de devam edecek. Yoksa şu ana kadar ne burada olurduk ne de senin güzel incelemeni okuyor olurduk. Ama olumlu ya da olumsuz her ne yapıyorsak, kendimize ve gelecek neslimize yapıyoruz.
Bir de unutmadan şunu ekleyeyim de, bari azıcık da bilimsel olsun. 😁😁😁
Bu gezegende yaşayan tüm canlılara uzay'dan Hubble teleskobu ile zoomlayın. En sona ulaştığınızda, göreceğiniz tek şey atom (zerre) olacaktır. Ola ki, şansınızı az biraz daha zorladınız, o zaman proton, nötron ve elektron'u göreceksiniz. İşte sizi bir arada tutan budur ve öldüğünüzde, deyim yerindeyse, enerjiniz tükendiğinde, beyninizin gönderdiği kendini imha etme "self-destruction" komutu ile bu üçlü bir arada olmayı bırakacak ve doğaya geri dönüşüm başlayacaktır. Aynı şekilde, gelecekte kuantum mikroskopları keşfedildiğinde, atom altı parçacığa kadar indiğimizde göreceğimiz tek şey koca bir evren olacaktır... Sonrası mı? Çok uzun abi ya!!! :)
Günün güzellikler içinde geçsin Zehracan. :))
2 önceki yanıtı göster
Abican inceleme solda sıfır kalır değerli düşüncelerinin yanında. Harikulade yorumun için müteşekkirim.
Jack London abimizin Adem'den Önce adlı kitabı okunacaklar kitaplarda yerini almıştır 👍
Gelecek gümbür gümbür geliyor ve evet teknoloji ile yeni bir evrimleşmeye doğru yol alıyoruz.
Değerli vaktini ayırıp okuduğun ve yorumladığın için tekrardan teşekkür ederim. 🤗🤗
Akşamın güzelliklerle geçsin ! 🤹♀️
1 sonraki yanıtı göster
Harika bir inceleme, kaleminize sağlık.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.