Gönderi

"Ve Şimdi De..."
George Orwell, keskin zekasına karşın, böyle bir durumla karşılaşınca ne yapacağını bilemezdi; sunduğumuz tablonun "Orwellcı" hiçbir özelliği yoktur. Basın Başkan'ın oyuncağı değildir. The New York Times ve The Washington Post, Pravda değildir, Associated Press de Tass değildir. Ve burada Yenikonuş* diliyle konuşulmaz. Yalanlara hakikat, hakikatlere yalan gözüyle bakılmaz. Yalnızca halkın tutarsızlığa uyum sağlamış olmasından, kayıtsızlıkla eğlenmesinden söz edilebilir. Bu yüzden Aldous Huxley böyle bir manzara karyısında en ufak bir şaşkınlık duymazdı. Aslında Huxley'in kehanette bulunduğu gelccek buydu. Huxley, Batı demokrasilerinin tek sıra halinde ve kelepçeli olarak yürüyüş kolunda denetimi içlerine sindirmektense, dans ederek ve hayal kurarak unutmayı tercih etmelerinin çok daha muhtemel olduğuna inanıyordu. Huxley, Orwell'ın kavramadığı bir noktayı, teknolojik yeniliklerle beyni uyuşmuş ve çelişkiye karşı duyarsız bir topluluktan herhangi bir şey gizlemenin gerekmediğini kavramıştı. Huxley en gözde uyuşturucumuzun televizyon olacağı yönünde bir söz sarf etmemekle birlikte, Robert MacNeil'in "Televizyon, Aldous Huxley'in Brave New World'unun gövdesidir" şeklindeki gözlemini gözü kapalı onaylardı. Büyük Birader Howdy Doody olmuştur. *Orwell'ın 1984 romanında, Okyanusya'nın resmi dili olarak kullanılan Yenikonuş'la, sözcük dağarcığı bir hayli daralmış olan Ingiliz sosyalizminin ideolojik gereksinimlerini karşılayan yapay dil kastedilmektedir. (ç.n.)
Sayfa 126 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
··
1 görüntüleme
Berivan