...
— Çocuk! Bu sesi nerede buldun sen?
....
Sayfa 59 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
··
1.004 görüntüleme
— Çocuk! Bu sesi nerede buldun sen?
Sonra, verdiği rütbeyi kıskanmış olacak ki, ilâve etti:
— Kendini bir şey sanma! 
Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun seni tuttuğuna da bakma! Tesiri altındasın da ondan... Sanatkâr, tesiri altında kalanı sever.
Herkes cüce, bense dev...
En iptidaî zaaflarını, cücelik duygularını yenemeyen bu insanlara karşı:
— Hale bak sen; kimlere inanıyoruz?
Diye düşünmekten ve o çağda bile beni gerimdekilerden ayıran sınır çizgisini görmekten nefsimi alıkoyamadım.
En aşağı 35 - 40 yaşındaki üstad pâyeli insanın, 18'lik çocuk heveskâra söylediği bu söz, o zaman bana çok dokundu.
Hepsinde bir cüce hırsı ve birbirini küçültme çabası, ceketlerinin altından çıkmış bir iç çamaşırı gibi meydanda...
Hece vezninin 
Ziya Gökalp devşirmeleri, 
Yusuf Ziya Ortaç , 
Orhan Seyfi Orhon , 
Faruk Nafiz Çamlıbel gibi şairler de, aralarında 
Nazım Hikmet Ran , müşterek şiir broşürleri çıkarıyor, bir ikisi işi güldürmecilik esnaflığına dökmeyi fikir ve şiir çilesinin üstünde tutuyor; ve ana dile açık Türkçenin bu ilk ve posa şairleri, «Yeni Mecmua» sütunlarına lâyık görülmüyor.
Zamanenin «Edebiyat-ı Cedide» kartonlarından sonra «Fecr-i Âti» kuklalarından elenmiş üstadları, bu çocuğa ve onun getirdiği yeni sese hayran...
Alıntının genişletilmiş şekli Yorumlardadır... Halen devamını getirecek birileri bulunmadığı için kendim yazıyorum....
Rahat okuyun diye tersten yazılmıştır. Sadece okumak kalıyor size...
Belirtmiş olduğum gibi neşredilmiş ilk şiirimden başlayarak, dünyada artık beni tanımayan tek kişi kalmadığını, kahvelerde, sokaklarda, salonlarda hep beni konuştuklarını sanıyordum...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.