Yoksulluk, işsizlik, acılar, yoğun duygular, bazı"kavramlar" ın erkenden farkına varabilmek ve küçücük bir çocuğun bütün bu zorlukları iliğine kadar hissetmesi. Uzun zaman unutamayacağım bir kitap olacak "Şeker Portakalı". Küçük bir çocuğun hissettiği duygular o kadar yoğun ki, insanın kalbini mahvetmeye yetiyor. Bir çocuğun bu şeyleri hissetmesini "yokluğa" dayandırmak insanın kalbini paramparça ediyor, kalbin en derinlerine ulaşıyor, bizden habersiz. Zeze, sanki bizden birisi olmuş gibi. Onunla birlikte biz üzülüyoruz, biz eğleniyoruz. Kitabın içeriği, dili kadar etkili. Zeze'nin çektiği, yaşadığı sıkıntıları ben de çekiyormuşum gibi. Sanki yüreğimde Zeze yaşıyormuş gibi, onu kendi kalbimde tutuyormuşum gibi. Sanki Portuga benim en yakın arkadaşım, sanki "kelebek boyunbağı" takmak benim en büyük arzum. Sanki bilemediğim tek şey "carbondium". Sanki Zeze'nin yediği kekler, içtiği limonatalar benim mideme iniyor, o denli mutluyum. Ah be Zeze, neler çektin çocuğum... Onun yaşına göre yaşadığı şeyler ona o denli ağır geliyor ki acıları onu eğitiyor. Ve acının ne olduğunu çoğumuzdan daha iyi öğreniyor. Boşuna değil isimlendirilmesi "günün birinde acıyı keşfeden küçük bir çocuğun öyküsü". Vasconcelos bunları 20 yıldan fazla yüreğinde taşımış, yazması sadece 12 gün sürmüş. Ve bence bu kitabı okumadığınız her saat ziyandasınız, ona göre.

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022229bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.