Dünyanın en ucuz yolculuğu
Bir kitap okudum hayatım değişti değil ama bir kitap okudum hayatla ilgili pek çok sorgulamaya giriştim.
Neden Yeni Hayat koymuş Orhan Pamuk bu kitabın adını? Hayat ancak bir kere oynanan bir kumarsa eğer bunun eskisi yenisi mi olur?
Yeni hayat arayışı devinim halinde olan hep şekil değiştiren bir döngü.. diye geçirdim aklımdan kitabı ikinci kez okurken. Durup durup hayatlarımızı yeniden kurmamız gerekir. Hayat sabit bir bileşen değil öyle ya insan da... Yaşadıkça, okudukça, insanlarla temas ettikçe değişen organizmalarız. Madem değişiyor, o zaman eskisinden farklı bileşenlerden oluşan "Yeni Hayat" bu demektir belki de...
Değiştikçe yeni birisi oldukça yeni bir hayat bulup yeniden kurduğumuz hayata adapte olmak zorundayız. Yeni hayatlarda da belki yeni kimlikler bulmalıyız. Kim olduğumuzdan emin olamadığımız, hayatta nerede durduğumuzu kestirmeye çalıştığımız zamanlar vardır.
Kendimiz olamıyorsak, kimse olamıyorsak yeni bir hayat bulup kendimizi yeniden anlamlandırmalıyız. Araya araya ulaştığımız yerde kendimizi bulduk derken belki yeniden kaybedeceğimiz, yeniden yeni bir hayat kurma çabasına gireceğimiz bir arayış... Bu arayışta tutunduğumuz şey bir kitap neden olmasın?
Jale Parla , 
Don Kişot'tan Bugüne Roman kitabında şöyle der :
" Kısaca yaşam ve yaşamla gelen her şey bir kişisel yolculuktur. Buna okumak da dahildir. Okur kitabı bitirdiğinde ve yeni bir kitaba başlamaya hazır olduğunda değişmiş sayılır. Okumak artık ... bir değişim süreci, bir yolculuktur."
Sanki tam da Yeni Hayat kitabını tarif ediyor gibi değil mi?(Bence böyle) Bir kitapla başlayan hayata ve kendine dair yolculuk. Kitaptaki kitabı okuyan (ya da bizim elimizde tuttuğumuz kitabı okuyan) kitap kahramanının arayışı da bir kitap okumakla başlıyor ve plastiklerle dolmuş hayatını ve kendisini anlamlandırabilmek için yolculuklara çıkıyor. Otobüslere biniyor, otobüslerden iniyor, garajlarda geziniyor; otobüslere biniyor, otobüslerde uyuyor... Yolculuk gerçekte var mı yoksa okudukça zihninde yaptığı metaforik bir anlatı mı emin olamıyoruz. Karakter kendisi hakkında bir karara varana kadar biz de kim olduğunu bilmiyoruz. Kendisini bulana (ya da bulduğunu düşündüğümüz ana) kadar tıpkı 
Kara Kitap'taki gibi kişiden kişiye dönüşüp duran karakter, mor bir gecede aradığını bulduğuna inanıyor ve biz de adını öğrenme lütfuna eriyoruz. Burada aklıma yine Borges'in 
Alef kitabından bir alıntı gelir.
"Herhangi bir yaşam, istediği kadar uzun ya da karmaşık olsun, tek bir an'dan oluşur aslında - kişinin kim olduğunu keşfettiği andan."Belki de kitapta aranıp duran "an" bu "an"dır.
Neden Yeni Hayat için ölüm anını seçmiş OP onca seçenek arasından sorgulaması yaptığımda da her şey zıttı ile vardır sonucuna vardım sanırım. Bir şeyin kıyas yapabileceğimiz zıttı varsa değerini daha iyi kestirmemiz mümkün olabilir.(Bu benim çıkarımım bile olmayabilir, bazan her şey birbirine karışıp, birbirinde eriyor.) Ölümün kıyısından çekip kurtardığımız hayat o noktadan itibaren yeni bir hayat.. biz eski biz değiliz hayat da eski hayat olmamalı. Denklem basit. Etrafımızı donmuş bir saniye anında fark ettiğimiz, saatler gibi gelen felaketler anı mızmızlandığımız ufak tefek aksaklıkları bir süreliğine geriye atmamızı sağlar. Belki bir daha hiç ön plana almayabiliriz de. Ne de güzel eklemlendiriyor zaten kitap; kaza ve zamanı hayatla.
Bu arada okuduğumuz kitap, Rıfkı Hat isimli ilk yazarın yazmış olduğu ilk metnin bize kadar varmış olan orjinal hali mi, yoksa biz bir kopya mı okuyoruz ya da aynı kitabın tekrar tekrar yazıladuran döngüsünden bir tanesine mi şahitlik ediyoruz, bilemiyoruz.
Kitapta Orhan Pamuk'un bizim için serpiştirdiği tüm o renk cümbüşleri (Karakterin yolculuğun başında vişne rengi ceketi neyi işaret ediyor, poşet niye pembe, kitaptan neden mor renk çıkıp duruyor?), bütün o sayılar(otuz dokuz kişi, yirmi sekiz ses...) hangi amaçla kitaba konulmuş bilmiyorum. Belki 3.kez okursam anlayabilirim. (Yakın bir zamanda olmayacağı kesin çünkü çok yorucu). Orhan Pamuk gibi okurla muziplik yapmayı seven bir yazarın bunları öylesine bıraktığını zannetmem sevgili saf okur. Anlat desen bunu anlatıyor da diyemem. Neyse geçelim bu bahsi.
Bir de bu, kitabın orjinal metinden sürekli kitabı okuyanlar tarafından yeniden yazılması durumunun da 
Don Quijote (2 Cilt Takım) 'tan geldiğini düşünüyorum. Belki de "okuya okuya, okuduğum her şeyi her şeye benzetiyorumdur."
Okudukça başka hayatlara girip çıkıyorsak, arayış hep sürüyorsa, hayat efsaneyi taklit ederse insan da kitapları taklit edebilir. Okuya okuya kitaptaki karakterler olur, olabilir değil mi melek? Öyleyse gel hadi yeni bir hayat düşleyelim kitaptaki gibi. Bu arada yeni hayatı kurgularken ihtiyacımız olan şeyleri yanımıza almayı da unutmayalım.
Yeni Hayat Tarifi :
A) Bir tutam eski anılarımız ve deneyimlerimiz
B)Eser miktarda yeni hayatımızda bize eşlik edecek etmenler(kişi, durum, ruh hali, koşullar olabilir. Kurgucu malzemeleri seçmekte özgürdür.)
C) Göz kararı içinde yaşadığımız, kendimiz kadar tanıdığımız şehir, anlam yüklediğimiz şarkılar, etkilendiğimiz filmler
D) Yeni Hayat'a adapte olacak istek, azim ve kararlılık
Kendimi kaptırıp çok uzun yazdım yine ama bu kitap üç beş cümlede anlatılacak bir kitap da değil. Daha bir bu kadar demiryolları neyi temsil ediyor, kitap kahramanı sonunda hangi istasyonda, istasyonun hangisi olduğunu nereden çıkartıyoruz, Canan ile Leyla arasındaki bağ gibi pek çok şey anlatmam gerek. Ama burada bitirsem iyi olacak.
Eski bilindik olduğu için hep konforlu gelir, yeni olan bilinmezliklerle dolu olduğundan daha ürkütücü. Yine de belki ilk kalkan otobüse atlayıp bilinmezin merkezine bir yolculuk yapmak gerek. Ya da mümkün olduğu kadar çok okumak. Zaten dünyanın en ucuz ve kolay yolculuğu bir kitabın bizi çıkardığı yolculuk değil midir?
#24945293
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.