Gönderi
Benim Üniversitelerim’i de okuyarak Maksim Gorki’nin otobiyografik üçlemesini bitirmiş oldum bu ay.
Ocak’ta grup olarak Ana kitabını okuyacağımız için daha öncesinde Gorki’yi tanımak adına otobiyografisini okumak istedim ve iyi ki de öyle yaptım. Çünkü neler yaşadığını bildiğimde Ana kitabından daha çok tat alacağıma inanıyorum.
Çok zorlu bir çocukluk ile başlayan çok zorlu bir hayat yaşamış Gorki. İlk kitap olan çocukluğumda küçük yaşta başına gelen kayıpları, dedesi ve ninesi ile olan yaşantısını, biraz ucundan da dönemin Rusya’sını görüyoruz
İkinci kitap olan Ekmeğimi Kazanırken’de ise dönemin Rusya’sını daha fazla görmeye başlıyoruz. İnsanların nasıl açlık çektiğini, bir dilim ekmeğe bile muhtaç olduklarını okuyoruz ve ben okurken insanların yaşadığı sefaleti gördükçe gerçekten mahvoldum. Gorki’de ekmek parası uğruna çocuk yaşta çalışmaya başlıyor. Kağıt toplayıcılığından, bulaşıkçılığa kadar her şeyi deniyor 9-15 yaş aralığındayken. Ama asıl tutkusu kitap okumak. Elinden geldikçe kitap okumaya çalışıyor. Ve beni en çok şaşırtan noktalardan birisi de o dönemde kitaplara şeytan icadı gözüyle bakılması oldu. Kitap okuduğu için dayak yiyor, şeytan çocuk oluyor ama yılmıyor Gorki. Hatta bu onu daha da kamçılıyor. Okuma hevesiyle doluyor.
Son kitap olan Benim Üniversitelerim ise üç kitap arasında en siyasi olan kitap diyebilirim. Gorki üniversite okumak uğruna yaşadığı şehri ve herkesi geride bırakıyor ama ummadığı şeyler ile karşılaşıyor. Kendisini devrimcilerden oluşan bir sosyal çevrenin içinde buluyor ve onlarla birlikte bu yolda yürüyor.
Bence Gorki okumak isteyen herkesin öncesinde onu tanımak, dönemin Rusya’sını tanımak için okuması gereken serilerden birisi. Biyografi severlere zaten tavsiyem ama sevmeyenlere de en azından bir şans vermelerini söylemek isterim.
·
55 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.