Ha Brezilya'da ZEZE,ha Ankara Çinçin de bir Bebe.Hepsi aynı.Yazar José Mauro de Vasconcelos, okuma yazmayı tek başına öğrendi;ZEZE gibi. 26 Şubat 1920 de Brezilya'da Rio de Janeiro yakınlarındaki Bangu kasabasında doğdu.ZEZE'nin yaşadığı yer. Yarı Kızılderili yarı Portekizli, yoksul bir ailede doğan Vasconcelos iki ayrı kültürün de izlerini taşıdı;ZEZE gibi.Öyle ki,kitapta Zeze'nin ailesinin soyadı bile VASCONCELOS.
Bundan 4-5 ay önce şehirler arası bir yolculuğum sırasında otobüsün akıllı ekranından izlemek için film aradığım zaman karşıma çıkmıştı Şeker Portakalı.Filmi açıp ilk 10 dakikasında ''bu ne yeaaa a.k'' (Allah Kahretsin) deyip tekrar kapatmıştım.Pişman değilim,iyi ki kapatmışım ve izlememişim.Sıralamam önce okuyup sonra izlemek yada önce okuyup hiç izlememek olduğu için iyi ki diyorum ve izlemeyi de düşünmüyorum.Zeze benim gözümde hep hem kitaptaki gibi,hem çocukluğumdaki gibi hem de yeryüzündeki bütün çocuklar gibi kalacak.Zeze'nin aslında Zeze'nin yazarı Jose Mauro de VASCONCELOS olduğunu hiç unutmadan.
Dünya'nın neresinde olursa olsun çoçuk çocuktur.Yaramazlıkları,oyunları,hayalleri,öfkesi,acımasızlıkları,merhametleri aynıdır.Bangu kasabasında kenar mahalledeki Zeze neyse Ankara Çinçin mahallesindeki bebe de odur,İzmit Yenidoğan mahallesindeki Zafer de odur.Büyüyünce it mi olur kopuk mu olur,alim mi olur zalim mi olur bilemem ama konu çocukluksa hepsi birdir,tektir.Bu eser tıpkı müzik gibi evrenseldir.Hiçbir ülkeye,dine,dile mal edilemez.İçimi ısıtan beni çocukluğuma götüren psikoloğun o deri koltuğudur bu kitap.Belki yoksulluktan kuru ekmeği kahveye batırıp yemedim.Belki babam beni çift tokalı kemerle dövmedi.Belki babamdan çok sevdiğim bir Portugam'da yoktu (ki zaten olamazdı babam benim ruhumdu) ama biz de çocuktuk be kardeşim...hani bi laf var ya; ''Belki bir komodo ejderi değildim ama ben de tükendim be kardeşim'' Büyüdük çocuklar,geçmiş olsun.Sırada serinin 2.kitabı Güneşi Uyandıralım var.İyi ki varlar.
