Kendimi terk edilmiş bir köy gibi hissediyorum. Her yeri boş, kimsesiz buluyorum. Önceleri sevdiğim yerleri sensiz hiç de güzel bulmuyorum. Bir zamanlar düşlerime giren sokaklar ne kadar anlamsız. Pencereler, caddeler, ağaçlıklı yol, deniz kıyısı, meyhaneler içindeki insanlara karşın boş, bomboş... Hisya, bende yalnızlığın kalabalığı var. Bazen direnmenin son basamaşına çıkıyor, oradan kendimi atmak istiyorum. Kendimin hamalı olmaktan bıktım! Yük gittikçe artıyor, bir gün şişirilmiş bir balon gibi söneceğim. Kendimi taşıyamaz oldum. Oysa sen varsın. Kim bilir şu anda sen, sen de acılarını kahkahaların perdesinde gizlemektesin.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.