Hakki: İnsanların farklılığı yalnızca varlık listelerinden değil, farklı farklı malları elde etmeye değer buluşlarından ve değerin azlığı ya da çokluğu konusunda, ortaklaşa benimsenmiş mallar arasındaki hiyerarşi konusunda da görüş birliği içinde olmayışlarından anlaşılabilir: -- bu farklılık, bir varlığa gerçekten sahip olmanın -ve onu mülkiyetinde bulundurmanın onlar için ne anlama geldiğinde de gösterir kendini. Örneğin bir kadın söz konusu olduğunda, mütevazı erkekler için, kadının bedenini kullanma ve cinsel haz, ona sahip olmanın, onu elinde bulundurmanın yeterli ve tatmin edici işaretleridir; bir başka erkek ise, daha kuşkucu ve daha iddialı bir mülkiyete susamışlığı ile "soru işareti"ni görür, böyle bir sahipliğin yalnızca görünüş yanını anlar ve daha incesini sınamak ister, her şeyden önce kadının ona yalnızca kendisini vermekle kalmayıp, sahip olduğu ya da olmak istediği şeyleri de ona bırakıp bırakmayacağını bilmek ister--ancak böylelikle "sahip olunmuş" kabul eder kadını. Üçüncü biriyse bu noktada da güvensizliğin ve sahip olma arzusunun sonuna gelmiş değildir, her şeyi ona bırakan kadının, bunu kendisinin bir hayali için yapıp yapmadığını sorar kendine: sevilebilmiş olmak için, temelinden, hatta uçurumundan bilinmiş olmak ister, keşfedilmeye izin verme cesaretini gösterir. - Ancak bundan sonra, kadın onun hakkında kendini aldatmadığında, kadın onu iyiliği, sabrı ve maneviyatı için sevdiği gibi, şeytanlığı ve gizli doymak bilmezliği için de bir o kadar sevdiğinde, sevgilisinin tamamen kendi elinde olduğunu hisseder.

İnsanların farklılığı yalnızca varlık listelerinden değil, farklı farklı malları elde etmeye değer buluşlarından ve değerin azlığı ya da çokluğu konusunda, ortaklaşa benimsenmiş mallar arasındaki hiyerarşi konusunda da görüş birliği içinde olmayışlarından anlaşılabilir: -- bu farklılık, bir varlığa gerçekten sahip olmanın -ve onu mülkiyetinde bulundurmanın onlar için ne anlama geldiğinde de gösterir kendini. Örneğin bir kadın söz konusu olduğunda, mütevazı erkekler için, kadının bedenini kullanma ve cinsel haz, ona sahip olmanın, onu elinde bulundurmanın yeterli ve tatmin edici işaretleridir; bir başka erkek ise, daha kuşkucu ve daha iddialı bir mülkiyete susamışlığı ile "soru işareti"ni görür, böyle bir sahipliğin yalnızca görünüş yanını anlar ve daha incesini sınamak ister, her şeyden önce kadının ona yalnızca kendisini vermekle kalmayıp, sahip olduğu ya da olmak istediği şeyleri de ona bırakıp bırakmayacağını bilmek ister--ancak böylelikle "sahip olunmuş" kabul eder kadını. Üçüncü biriyse bu noktada da güvensizliğin ve sahip olma arzusunun sonuna gelmiş değildir, her şeyi ona bırakan kadının, bunu kendisinin bir hayali için yapıp yapmadığını sorar kendine: sevilebilmiş olmak için, temelinden, hatta uçurumundan bilinmiş olmak ister, keşfedilmeye izin verme cesaretini gösterir. - Ancak bundan sonra, kadın onun hakkında kendini aldatmadığında, kadın onu iyiliği, sabrı ve maneviyatı için sevdiği gibi, şeytanlığı ve gizli doymak bilmezliği için de bir o kadar sevdiğinde, sevgilisinin tamamen kendi elinde olduğunu hisseder.

Sayfa 108Kitabı okudu

İyinin ve Kötünün Ötesinde Friedrich Nietzsche

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hakki