Gönderi

Ne zaman okunsa, çalınsa "Orda Bir Köy Var Uzakta" şiiri, ilk gençliğin verdiği cüretle, bir elimi ağzıma, diğerini karnıma tutar, kusmamak için türlü çareler arardım. Aykırı ya da benzersiz olma telaşı... Muhtemelen bu telaştan ötürü, çoğunluğun huzur verici nimetlerine pek itibar etmezdim. Yediden yetmişe, neredeyse herkesin sevdiği, bildiği bu şiire kulaklarımı tıkadım. Galiba ileri gitmişim. Tıkanan yalnız kulaklarım değilmiş.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.