Asıl adı İrfan Gökdemir idi.Ne yazık ki hayatta kaderi çok üzücü olmuştu.İrfan Gökdemir taaaa gençliğinde bir kızı sevmiş ama kavuşamamıştı.O da yetmemiş babası,abileri tarafından hep dışlanmış.Yıllar sonra Nursen Gökdemir ile evlenir ama hayat onu yorar ve sinir hastası olur.Kalacak yer bulamazlar,ailelerinin yanında geçinemezler,hep dışlanırlar.Artık canına tak ettiği dönemlerde İrfan Gökdemir babasından iş kurmak için para istemeye gider ama babası bağırır, çağırır,hakaret, küfür eder.Zaten sinir hastası olan İrfan Gökdemir de tepki verince evdekiler polis çağırır.İrfan Gökdemir uzunca bir yıl hapis cezasına çarptırılır.Hastalığının üzerine bu da eklenince daha kötü olur.Daha sonra tedavi sürecine başlar,düzelmeler gösterir ama tekrar kötülemeye başlar.Kısa bir süre sonrada firar ettiği haberi gelir.Cezaevinin yakınlarında zeytin ağacında elleri , ağzı,gözleri bağlı halde.Kayıtlara intihar diye geçti ama...
Söylenecek sözler bitti malesef.Hikayesi beni çok etkiledi.Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Şiirlerinden;
BENİM/1
Sorma doktor ben derdimi diyemem
Dertlerden âlâ derdim var benim
Uyku yok gözümde lokma yiyemem
Baharda bağıma yağmış kar benim
Alevsiz bir ateş yanar özümden
Anlatsam da anlamazsın sözümden
Bin parça olur düşen yüzümden
Eksilmez gözümden ah-u zâr benim
Beter şeymiş ben kolaydır sanmışım
Ümitlenip sözlerine kanmışım
Ben ömrümde bir tekine yanmışım
Anlamaz hâlimden başka yâr benim
Çok belam var yenisini aramam
Usanmışım gurbet elde duramam
Bir yaram var uğraşırım saramam
Her işte ayağım hep kayar benim
Ayakta durmaya yoktur mecalim
Anlamaz derdimden ne doktor âlim
Ah-u figan dır değişmez hâlim
Tutmuyor işlerim hiç ayar benim
Genç yaşta saçıma düşmüştür aklar
Ahrette sorulur günahkar haklar
İyileşmez bu hâlim bir ölüm paklar
Bitirir derdimi bir mezar benim
İRFANÎ'yim bitmez keder elemim
Bir garibim bir tuhafım âlemin
Her an yanımdadır kâğıt kalemim
Bıkıp usanmadan hep yazar benim