isimleri olmayan insanlar. durmadan yağan yağmur ve bitmeyen sorgu....
yıllar önce yolum düşmüştü bu kitaba. yürüyüp geçmiştim öylesine. ben bıraktım o bırakmamış anlaşılan. uğuldayıp durdu içimde. yeniden belirdi okuma isteğim. ve yeniden yürüdüm ona. isa! hem kurban hem kurtarıcı.
kafka'nın dava kitabı isa'nın güncesine çıkış olarak verilir. olabilir. bilmiyorum. dava'yı okudum. dava'nın yolarında yürüyemedim pek. ne isa vardı orda ne yağmur.
isa'yla beraber sorguya çekilirsin. onunla yürür, onunla içer onunla taş ve yapraklar toplarsın. isa okuyandır. bundandır gerçek adını bilmeyiz. her birimiz bir parça çarmıha gerileniz. buradaki isanın çarmıhı isa'nın kendisidir.
albert camus'un "korku çağı" olarak tanımladığı bir çağın insanıdır isa.
isa , biraz bela tarr'ın film karakterlerine benziyor. hem kitapta da durmadan yağan bir yağmur var. o yağmur " temizleyen- tarkovsky-" değil "çamur- bela tarr-" yapan bir yağmurdur.
isa'nın güncesi içine battığımız çamuru yazmış.
"isa" diye mırıldandım kendime " yalnız değilsin ben de varım"
iyi okumalar..
