Tayfun Bal: Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz. Ama daha derinlere inin, sonunda sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz: Siz bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil. [T: Madem öyle biraz daha derinlere inelim Profesör Nietzsche; ben bir başkasının değil, özellikle o kişinin bende yarattığı duyguları seviyorum. O kişiyi bende yaratabildiği duygulardan ötürü seviyorum. Bu onu yeterince değerli yapmaz mı? N: Yapmaz. Daha önce de dediğim gibi arzu edilenin bir önemi yok. Sizde oluşan bu duyguları - arzuları - o olmasa bir başkası yaratacaktı. O olmasa bir başkasını "sevecektiniz". T: Belki de... Ama o varken başkasını "sevemiyorum."] ([...] Bölümü kitaba ait değildir.)

Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz. Ama daha derinlere inin, sonunda sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz: Siz bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil. [T: Madem öyle biraz daha derinlere inelim Profesör Nietzsche; ben bir başkasının değil, özellikle o kişinin bende yarattığı duyguları seviyorum. O kişiyi bende yaratabildiği duygulardan ötürü seviyorum. Bu onu yeterince değerli yapmaz mı? N: Yapmaz. Daha önce de dediğim gibi arzu edilenin bir önemi yok. Sizde oluşan bu duyguları - arzuları - o olmasa bir başkası yaratacaktı. O olmasa bir başkasını "sevecektiniz". T: Belki de... Ama o varken başkasını "sevemiyorum."] ([...] Bölümü kitaba ait değildir.)

Sayfa 156 - Ayrıntı Yayınları - 89. BasımKitabı okudu

Nietzsche Ağladığında Irvin D. Yalom

1 görüntüleme

Gönderi

Tayfun Bal