"düşüyorum"
susmak..
cam kırıklarını ağzında çiğnemek gibidir, susarsın yorulduğunda, darıldığında veya çok konuştuğunu düşündüğünde. dilin kemiği yoktur ama elin vardır değil mi? o halde yazalım. yazmakta kimi zaman yorar ama konuşmaktan daha az. yazmak rahatlamak derler ya, hiçte öyle değil bence. bilakis yazmak; içine sığmayanları, anlatamadıklarını, cesaret edemediklerini kusmaktır. yazmakta yorar velhasıl.
yinede yazalım..
demişsin ki; sana hala çok yakınım ama uzak kalmayı seçiyorum.
hem iliklerine kadar hissedip sınırsızca hemde hissetmiyor gibi tutsak nasıl olunuyor.
garip değil mi bu söylediklerin?
sana beni hiç anlamadın diyemem, beni en iyi anlayan insansın hatta.işte tamda bu sebepten seninle bu hallerde olmak yakıyor canımı. benim kalbime çiçekler açtırdığın için o bahçeyi talan edemiyorum aslında, ama beni güçsüz sanıyorlar öyle değil.
ağladığında insanlar gülüp geçiyor mutsuzsan umursamıyorlar dönüp bakmıyorlar bile yüzüne bunu farkettim. sakın kendine güldürme.
gitmek ve vazgeçmek..
ben sana yalın ayak yürüdüm, dikenli yollarda yürüdüm, ağır gecelerde düşündüm, bazen gece 4 te uyudum bazen gece 4 te uyandım. ama sen ayağına takılan ilk taşta vazgeçiyorsun benden.. kaç kez gitmeyi denediğini, kaç kez kararlar verdiğinin farkındayım aslında.
bende çok gitmek istedim bi dağ başına yada sessiz bi sahil kasabasına, ama ektiğim umutlarım vardı, büyüttüğüm duygularım ve onlarla birlikte var olan bi gelincik vardı...
Özdemir
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.