Su gibi akıp giden bir kitap. Güzel bir insanlık eleştirisi. Kitapta ikili diyolaglar hakim. Bu diyaloglar da kısa cümlelerden oluşuyor ve kısa sürüyor. Hep bir bitmemişlik var. Kitap boyunca karamsarlık ve kararsızlık hakim. Bir şey yapılmaya karar verilse de yapılmıyor. Neden? Çünkü Godot bekleniyor. Bu absürtlük kitabın başından sonuna kadar sürüyor. İki sahneden oluşuyor kitap. İki sahne de aynı yerde aynı bekleyişle bir çırpıda bitiyor. İnceleyince bir çok alt metin bulmak mümkün. Buram buram sembolik ögeler var. Didi ve Gogo'nun bütün insanlık olduğunu söylemek mümkün, belki de bir insanın iki farklı tarafı olduğunu. Bunlara ego ve id diyen de var, bu da mümkün. Pozzo ve Lucky için de aynı şekilde pek çok yorum yapılabilir. Belki zengin sınıf ve halk, belki devlet ve millet, belki derebey ve işçi, belki yönetici sınıf ve bilim adamı... Nereye çekerseniz oraya gelir. Çok yoruma açık bir metin. Godot ise bunların çözümü. Tanrı mı? Para mı? Ölüm mü? Sevgi mi? Bilemiyoruz. Zaten gelmiyor da... Eserin böyle zamansız olması ve bu kadar yankı uyandırmasını buna bağlıyorum. Altını çizecek cümleler bulamıyorsunuz belki ama okuyunca anlam yükleyecek çok şey bulabiliyorsunuz.

Godot'yu BeklerkenSamuel Beckett · Kabalcı Yayınevi · 20007,9bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.