Orhan Kemal muhalif bir babanın (Abdulkadir Kemali Bey) muhalif oğlu. Abdulkadir Kemali Bey'in de muhalifliği haksızlık karşısında susmamasından kaynaklanıyor. Birinci mebusan meclisinde milletvekilidir sonrasında ise "fazla konuşması" nedeniyle kendini Beyrut'a atar. Orhan Kemal'inde çocukluğunun bir kısmı burada geçer. Sonrasında tekrar Adana'ya gelirler.
Orhan Kemal bu günlerini Baba Evi"nde anlatır.
Orhan Kemal tiyatrolar ve senaryolar da yazmıştır.
Öykülerin kimisi romanlaşmış, kimisi de filme dönüşmüştür.
Orhan Kemal "neden hep fakirleri anlatıyorsun? memlekette zengin mi yok" diye mahkemeye çıkartılmış ve "benim etrafımdaki insanlar bu insanlar, ben hep onların arasında oldum onların dilini, yaşayışlarını biliyorum bu yüzden onları yazıyorum" diyip beraat etmiştir.
Bu öykülerinin bazılarına konu olan Adana Verem Savaş Dispanserinde ve Adana Tabip Odasında memur olarak çalışmıştır, anlattığı hikayelerin büyük olasılıkla ilk elden tanığıydı. Bu hikayelere o dönemin günlük yaşantısına ait tarihsel bilgiler vermesi açısından da son derece kıymetli satırlardır.
Ölümünün 50. yılında halen güncelliğini yitirmemiş toplumsal gerçekçi üretken yazarımızı saygı ve özlemle anıyoruz.
