Şans eseri elime bir kitap alıyorum ve bir daha bırakamıyorum. Muhteşem bir yazın kültürü olan İran edebiyatını okurken kültürel olarak da fazla yabancılık çekmiyoruz. Okuduğum kitaba gelince içinde içinde 6 tane öykü var. Yazar düş ve gerçeği öylesine harmanlanmış ki hangisi düş, hangisi gerçek zor ayırdına varıyorsunuz. Kelimeleri öyle güzel cümleler haline getirmiş ki hayran olmamak elde değil.
Mesela" Yolun iki kıyısındaki çınar ve kavak ağaçları, henüz dökülmemiş yapraklarından karanlığı silkeliyorlardı." bu ne güzel, ne doyurucu anlatımdır. Keşke daha uzun olsaydı dedirtti.
