çok anlamlı..
Kitapları satın alıp kütüphanesine yerleştirince, o kitaba sahip olmanın verdiği güvenle, sayfalarını okumadığı halde kitaba vakıf olduğunu zanneden sahte kitapkurtları gibi, genç sahaf çırağı kitapları yutarcasına okumakla bilgiyi ele geçirdiğini düşünüyor ve bu düşünceyle yetiniyordu.
Kitaplar niçin yazılır ve sözler niçin okunur; sayfaların
Sayfa 44 - Dergah, 1. Baskı, 2006 *Münire Daniş
Ne güzel ifade bulmuş...
Bir eserden cümle damıtıp, onu hiçbir kaideyi gözetmeden, üretime sokulan bir hammadde gibi kullanmak, insanoğlunun en vahim israflarından biridir belki de... Birkaç gün evvel bir tespitle karşılaştım.Yazar; "Öyle riskli bir yerdedir ki şair, orada tohum, çatlamazsa çürür." diyordu. Bizler bir tohumun verdiği filizleri ve daha başını topraktan kaldırmamış vecizeleri, toprağından ayırıp elverişsiz ve suni vazolarda teşhir ediyoruz...
Üzerimizde emeği olan her cümlenin, şükrünü eda edebilmek ümidiyle Burak Hocam...
Rabbim razı olsun, çok kıymetli bir paylaşımdı.
Maalesef öyle Eylül hocam, ben özellikle sahte kitapkurdu kısmını üzerime aldım. Neyse ki artık eskisi gibi almıyorum.
Tohum örneği de çok güzelmiş gerçekten. Benim de aklıma Peyami Safa'dan şu alıntı geldi.
"Kitap. Nasıl diyeyim... İçinde yaşadığımız ev gibi olmalı, vatan gibi olmalı, ona alışmalıyız, bağlanmalıyız, köşesini bucağını gayet iyi tanımalıyız, her noktasına hatıralarımız karışmalı. Değil mi? Bir musiki parçası gibi...
..
Evet, kitap okumak bir sanattır; belki de yazmak kadar güç bir sanat." (Bir Tereddüdün Romanı)
Güzel duanıza amin diyerek katılıyorum Eylül hocam, Allah sizden de razı olsun. Değerli katkınız için teşekkür ederim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.