yürüyen merdivene biniyorum,
genç bir adamla çok hoş bir kız
var önümde.
kızın pantolonu ve bluzu tenine yapışmış.
yukarı çıkarken
kız bir ayağını
bir basamak yukarı yerleştiriyor
ve kıçı büyüleyici bir biçim alıyor.
genç adam etrafına bakınıyor.
endişeli bir hali var.
bana bakıyor.
başımı çeviriyorum.
hayır, genç adam, bakmıyorum,
sevgilinin kıçına bakmıyorum.
kaygılanma, ona da sana da saygı duyuyorum.
hatta, her şeye saygı duyuyorum: büyüyen çiçeklere,
genç kadınlara, çocuklara, bütün hayvanlara, değerli
ve karmaşık evreninize, her şeye ve herkese.
genç adamın biraz rahatlamış
olduğunu hissediyor ve seviniyorum
onun adına.
sorununu biliyorum: kızın bir
annesi var, babası var, belki de bir kız kardeşi
ya da ağabeyi, ve kuşkusuz bir sürü sevimsiz
akrabası ve dans adip flört etmeyi seviyor ve sinemaya
gitmeyi seviyor ve bazen aynı anda sakız çiğneyip
konuşuyor ve aptal televizyon dizilerine bayılıyor ve
gelişmekte olan bir aktris olduğunu düşünüyor ve
her zaman çok güzel görünmüyor ve ürkütücü
bir öfkesi var ve arada sırada çıldırdığı oluyor ve
telefonda saatlerce konuşabiliyor ve yakında bir yazını
avrupa’da geçirmek istiyor ve ona neredeyse yeni
bir mercedes almanı istiyor ve
mel gibson’a âşık ve annesi ayyaş ve babası ırkçı
ve bazen çok fazla içtiğinde horluyor ve yatakta genellikle
soğuk ve bir gurusu var, 1978 yılında çölde isa’yla karşılaşmış
bir tip, ve dansçı olmak istiyor
ve şu anda işsiz ve ne zaman şeker ya da peynir yese
migreni tutuyor.
kızı yürüyen merdivende
yukarı çıkarışını izliyorum, kolunu
korumak ister gibi beline
dolamış, talihli
olduğunu düşünüyor,
kendini çok özel
buluyor, dünyada hiç kimsenin
sahip olmadığı bir şeye sahip olduğunu düşünüyor.
ve haklı, çok
haklı, kolunu
o bağırsak,
mesane,
böbrek,
akciğer,
tuz,
sülfür,
karbon dioksit
ve
balgam
yığınına dolarken.
şans
dilerim.
Charles Bukowski
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.