Bu kitabı okuduktan sonra hiç kimse bana ateistlerin aklın yolunda gittiğini iddia edemez. Kitabı okurken o kadar akıldan, mantıktan uzak, zorlama yorumlara denk geldim ki adeta bir tarikat kitabı okuyor gibi hissettirdi bana. Söyleyebileceğim bir çok şey var ama sadece bir konuya değinip incelemeyi noktalamak istiyorum. Turan Dursun ve İlhan Arselde gördüğüm paradoks bu yazarda da mevcut. Anlattığı bir çok olaya Kuran'dan delil getiremiyor, delil getirdiği olaylarda ise hadis ile zorlama yorumlar getirerek ayeti tamamen bağlamında koparıp çok farklı bir serüvene yelken açıyor. Yani konu din olunca kafasına göre yorumları dine boca etmek için tarikatçılarla aynı kapıyı çalıp hadislere sarılıyorlar. Hatta bazı konularda Kuran'dan hiçbir delil getiremediğinden hadislerle sümer kalıntıları arasında ilişki kurup Allah böyle buyuruyor diyebiliyor. Kısacası tarikat ehli ile ateistler arasında aklı verimli bir şekilde kullanma konusunda pek bir uçurum olduğunu düşünmüyorum. İki tarafta varlığını sürdürmek için bir birine muhtaç. Onun için dünya var oldukça ikiside aynı argümanlara sarılmak zorunda.

Kur'an, İncil ve Tevrat'ın Sumer'deki KökeniMuazzez İlmiye Çığ · Kaynak Yayınları · 20064,116 okunma

·

65 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.