Sahi, sesiyle sarılabilir mi insan ? diyor yazar . Sarılabilir ...Hem de çok uzağındakyen sımsıcak,sevgi dolu.... Ben de, Hayatta ki ilk tercihiniz, Heyecandan avuçlarınızın terleyerek tuttuğunuz ‘İlk’ El mi? Yoksa; Güven duyarak sımsıkı tutunup mezara girdiğiniz ‘ondan ötesi’ olmayan ‘Son’ El mi Olmalı ? diyorum. Sahi, Sevgi Neydi ? Belki de en içten sevgi melonkolik olandı... Hiç unutamadığın, her anını içinde ölümsüzce yaşadığın.... Gelecek diye her an umut ettiğin. Bir hayale sığınır gibi ,aşkın bin bir türlü halini yüreğinde yaşadığın... Kimi gün acıdan öldüğün ,ama kimsenin canını yakmadığın... Sevginin hüznünde boğulduğun... Gidenle kaybolduğun... Sevmek güzel, ama sevilince başka bir güzel .... Bu hikayede hepimiz tek taraflı aşkın tanıklarıyız. Sevilen gidince, tek başına sevmek ağır bir yük.Her yerde onu görmek, her güzel şeyde onu bulmak, hatıralara sığınmak yorucu.... İnsan özler, hem de çok özler. Bir seste,bir gün batımında,açan her çiçekte onu arar. Hüzün en çok sevene yakışır..Her şeye rağmen sevmeye devam edene . Hiç bir aşk sonsuz değildir. Bazen yorulur insan sevmekten. Vazgeçer...Gömer içindeki sevgiyi kalbinin en ücra köşesine. Unutulur mu hayır !... Arada bir sızısı duyulur yürekte ... Canın acır .En çok da Özlersin .... Ben özledim galiba seni Bu yüzden bu kadar sitemlerim Sen üzülme acıdan bu sözlerim Karşımda görsem dolar gözlerim.... youtu.be/TOq4RCoLWpk Gönül istiyor ki her aşk ,karşılıklı olsun. Her aşk ölümsüz olsun . Yunus Emre : “Ölen hayvan imiş ,âşıklar ölmez...” derken, “Ölen nefistir, heva ve hevestir...” diyordu. Şemsi -i Tebrîzî ise, “Kır kalemin ucunu bundan sonra yolculuğumuz aşk yolculuğudur...”diyordu. Demek ki aşk, kalem ile yazılmaz, dil ile söylenmez, göz ile görülmezmiş. Öyleyse kıralım mı kalemin ucunu ? Belki vakti gelmiştir....! Beni hep güzel hatırla . Hoşçakal canımın canı ... Yüreğimde nasıl sevdiysem, öyle kal... Aşk’a ,sevenlere selam olsun...