Çocuğundan arda kalan Benim. Eski bir bebeklik resmimi buldum. Resimdeki ben değilim, bir başkası O. Pembe, şişman, henüz hastalık,yalnızlık nedir bilmeyen,
ağladığı zaman doyurulan, uzanan, kucağa alınan ve tekmeleyen fakat kimsenin canını yakmayan ve dilediği zaman gözlerini kapar kapamaz uyuyabilen biri O.
Öylece yatıp başının üstünde dalgalanan renklere gülen, benekli balinasını çiğneyip, hemen her gün yeni muziplikler öğrenmiş olarak uyanan, yatağında salyası aka aka yuvarlanan,üstüne yorganı çeken elinini hisseden biriydi. Böyle biri olarak yola çıktım, arda kalan da bu işte.
İşte tüm mesele bu. O, benim yitirdiğim biri. Tabi ki O ta kendisi, olamadığım birinin ya da olmayı denediğim ve erişemediğim. Benim olmayı dört gözle beklediğim, asla gelmeyen ve gelmeyecek biri O.
İşte görüyorsun ya, ne önemi var başka yerlerde olanların, hatta bu evdekilerin de. Yolu gözlenmeye değer biriydim bir zamanlar, oysa beceremedim. Kendimde...bir fark yaratmaya... Beklediğim o ben hiç gelmeyecek, Kalmam için bir neden yok, Sana arkadaşlık etmenin dışında... bu yeterli sebep değil... zaten pek iyi bir arkadaş da sayılmam Ben.
I am what became of your child. I found an old baby picture of me. And it was somebody else, not me. It was somebody pink and fat who never heard of sick or lonely, somebody who cried and got fed, and reached up and got held and kicked but didn't hurt anybody, and slept whenever she wanted to, just by closing her eyes.
Somebody who mainly just laid there and laughed at the colors waving around over her head and chewed on a polka-dot whale and woke up knowing some new trick nearly every day and rolled over and drooled on the sheet and felt your hand pulling my quilt back up over me. That's who I started out and this is who is left.
That's what this is about. It's somebody I lost, all right, it's my own self. Who I never was. Or who I tried to be and never got there. Somebody I waited for who never came. And never will.
So, see, it doesn't much matter what else happens in the world or in this house, even. I'm what was worth waiting for and I didn't make it. Me...who might have made a difference to me...I'm not going to show up, so there's no reason to stay, except to keep you company, and that's...not reason enough because I'm not...very good company. Am I.
Marsha Norman'ın 'İyi Geceler Anne' adlı oyunundan.
··
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.