"Yusuf, sen neden okumak istemiyorsun?"
"Okumak öğrendim ya! Daha ne okuyayım!"
"Canım, bu kadar yetmez. Bu dünyada birçok şeyleri bilmek lazım!"
"Sırası düştükçe bilenlerden öğrenirim!"
"Hocadan öğrenmek daha iyi değil mi be oğlum!"
Hoca, çocuğun aklına ve gözlerinin önüne gelince dudakları elinde olmayarak bir büküldü. Kaşlarını kaldırdı:
"Hocanın bildiği birisinin işine yarasa, kendi işine yarardı. Sen bile okudun bildin de ne oldun sanki? Benim babam bir şeycikler bilmezdi ama, evinde sözü senden çok geçerdi," dedi ve usulca, mahrem [gizli) bir tavırla ilave etti:
"Şu Şahinde anam sabahacak encek [çocuk] gibi dırlanır [söylenir] durur da bir yolunu bulup onu bile susturamazsın; ne edeyim ben senin okumanı?"
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.