Ölüm...
Öleceğime hiç bu kadar sevinmemiştim.
Biliyorum ölüm geliyor diye,sevilmemiştim.
Serdiler beni musallaya,hiç serilmemişmiydim ?
Toprak attılar gömdüler beni,sanki hiç gömülmemiştim.
Kimi gülüyor,kimisi ağlar.
Kimi kına yakar,kimisi siyahlar bağlar.
Kimi unutur,kimisi hatırlar.
Kimi derler,sonra kimi hatırlarlar ?
Tenim sağumadan koydular uykuya.
Dondurdular beni koydular buzluğa.
Helallik ister beni basanlar tuzluğa.
O kadının kokusunu katın suyuma.
O kadın,bana ölümü sevdiren.
Beni böyle kan hastalığına düşüren.
7'im çıkmadan seni böyle güldüren.
40'ımda da leşime sövdüren.
Resmini çizdim kefenime,olurda uyanırsam bakarım.
Öldükten sonra uyanacağıma,inanacak kadar aptalım.
Ne güzel toprak atarsın üstüme,kürek tutuşundan anlarım.
Görmediniz hiç,öldüğüme değil,üstüme toprak atana ağlarım..
/AYDIN ALSANCAK/
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.