Görmediğin onlarca yeni yaram var.
Kabuk bağlayan, kanayan.
Çok acı…
Ne kadar denediysem olmadı, ne kadar koştuysam varmadım.
Her yüreğimden attığım adım boşluğa gittikçe, koşar adım kendimden uzaklaştım.
Biliyor musun ?
Hep akıllanmaktan korktum.
Çünkü,
Aklın almadığı her şeyin içinde sen vardın.
Artık koşmuyorum, nefesimi kesecek dik merdivenli sokaklardan kaçınıyorum.
Daha dingin bir hayat seçiyorum.
Kafamı yerden kaldırmıyorum.
Gökyüzünü olabildiğince kendimden uzak tutuyorum.
Uçan balonların nasıl uçtuğuna da kafa yormuyorum artık.
Kalabalık sokaklardan geçiyorum, ışıklı caddelerden…
İçim acıya acıya akıllanıyorum.
Daha az sigara içiyorum.
Daha fazla konuşuyorum insanlarla…
Biliyor musun?
Bir tek çaydan vazgeçmiyorum.
Bilirsin çay soğuduğu zaman içilmez daha.
Çok acı olsa da,
Yüreğim soğuyor benim…
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.