MÜNACAT
Ey bana kendini büyük tanıtan.
Hâlime bak da varlığından utan!
Sen kerim ü ganiyy u mutlaktın
Sâhib-ül cüd ü zül keremdi adın.
Hani nerde o şanlı saltanatın?
Benden olsun sıkılmıyor suratın.
Tam otuz beş yıl oldu yarabbi
Çıkmadı bu tevekkülün de dibi.
Va’d-i ferdayı başka kullarına
Çırak et de benim işim yarına.
Kalmasın, çünkü yüz yüze bakacak,
Çare varsa budur bugün ancak.
Ben senin bir çerağ-ı vahdetinim,
Daha kestirmesi hakikatinim.
Bana öyle gelir ki zatinle
Şu kelamı adam gibi dinle:
İkimiz bir mahallede büyüdük,
Yüz göz olduk, hem arkadaş, hem Türk.
Demeye söz bırakmamak lazım,
Arz-ı hâle yakışmıyor ağzım.
Beni sen başkasıyla etme kıyas,
Ben kalender ve sen de Rabb-ün nâs.
Bende varsa eğer o kalb-i selim,
Arş-ı âlâna kör kütük gelirim.
Kim ne der? Enbiya mı yan bakacak?
Beni hangi cehennemin yakacak?
Hiç’i onlar da eylesin idrak,
Abd-i evlad-i husrev-i Levlâk.
Hacı Bektaş, Cenab-ı Meulânâ
Neyle meyden kanat takınca bana.
Bana lânem cihan-ı şi’r ü hayal
Ruhuma yağdı nağme-i âzâl.
Nur g-ı aşkın olur mu hiç konağı
Ebediyyet önünde “yem” çanağı?
Sânihâtım sema-yı marziyeden
Armağanlar nisâr eylerken.
Taparım kendi ruhumun sesine,
Kalbimin ateş-i mukaddesine.
Beste-i erganun-ı ilhamım
Oluyor sanki mehd-i ârâmım.
Gayb olup kendi kâinatında
Bin bir isminle her sıfatında.
Görünen şekl ü pertev ü elvan,
Nur u zulmet, bedayi ü elhan,
Şiddet-i hub, tereddüdât-ı rücû
Bin tazarru, eyâd-ı merfû
Kime kimden? Zavallı insanlar!
Pür-adâvet, yalancı bürhanlar!
Altı bin yıllık emr-i teşkilat
Yıkılır mı kolay kolay? Heyhat!
Fitne-i inhisar-ı edyândan
Var mı kalb-ı selime malik olan?
Önce sevda, kadın ve şevk-ı naîm,
Zeni aguş-ı âdeme teslim,
Sonra şehvet edince tende tulü
İlk sözün, tatma meyve-i memnu?
Şahlanan s.. bu nehyi dinler mi?
O melekler mi, yoksa cinler mi?
Nur-ı şehvet, o hâlık-ı akdes,
Ser-çerağ-ı hayat ü ruh u nefes
Emr-i tahdide zor gelir ya Rab,
O iken her muhit-i nura sebeb
Bunu vicdan bilir ki: Nev-i beşer
Künh u aşkı s..le fehmeyler.
Mihnet-i aşk-ı evvelini çeken,
Ruh-ı asrı tefekkür eylerken
Bin telehhüfle ah u vah ederek
Şunu vird-i zeban eder bî-şek:
Üss-i...sün hutüt-ı heyetini,
Bâb-ı aşkın müsellesiyyetini
Aşk-ı asrîme eylerim mihrap,
Şi’r ü aşkın teranesi bu kitap.
Şu iki beyti ben de bil-inşâd,
Ömrüm oldukça eylerim feryat:
Nasıl olmam zebunu kahr-ı gamın,
Hatırımdan silindi şekli .mın.
NEYZEN TEVFİK KOLAYLI