Gönderi
Kaç dünya var ve biz kaç dünyada, kaç evrende yaşıyoruz? Serinin ikinci kitabına başlar başlamaz ilk akla gelen soru bu oluyor ve boyutlar arasında yolculuğa çıkıyoruz Roland'la birlikte. Roland'ın Kule'ye giden yolda önüne açılan üç kapı, üç kapının ardında üç ayrı zaman ve üç ayrı karakterle karşılaşması ve paralel evrende zaman üstü bir seyahat. Son Silahşor Roland'ın, Son Üç Silahşor'den biri olmasına eşlik ediyoruz.
1987 yılının New York'unda, iskambil kâğıtlarından evler yapan ve gözünü kırpmadan cinayet işleyecek kadar, oluşturduğu bu kâğıt evlerin üzerine titreyen bir mafya lideri olan Balazar ve çetesiyle mücadele eden eroin bağımlısı Eddie Dean, Roland'ın ilk yol arkadaşı.
İkinci kapıda ise karşımıza yirmi üç yıl geriye giderek, elim bir tren kazasında iki bacağını da kaybeden, varlıklı ve kleptoman Odetta Holmes ya da benliğindeki ikinci karakterinin adıyla Detta Walker çıkıyor. Ve huysuz Detta Walker'ı tanıdıktan sonra, onunla yola çıkmayı hiç istemeyeceksiniz emin olun.
Ve üçüncü kapı, Detta'dan bile daha kötü bir canavar olan Jack Mort'un bedenine ve beynine açılıyor. Aklınıza gelebilecek her türlü pisliği yapmaya hazır ve bunu icraatlarıyla da ispatlamış olan Jack, 1977'de değil hangi zamanda, hangi boyutta yaşarsa yaşasın tam bir baş belası ve suç makinesi.
Alex Haley'in meşhur Kökler romanının bahsinin geçmesiyle King'i bu kadar çok sevdiğim için kendime bir kez daha hak verdim. Cinnet filmine yapılan göndermeler de çok hoştu doğrusu. Hayalî karakterlerin yanı sıra hayalî yaratıklarımız da vardı bu serüvenimizde: Yengeç ıstakoz karışımı dev bir insanyiyen olan Istanavarlar. Ve o garip, soru sorar gibi çıkardıkları, rahatsız edici kıskaçlardan gelen Dad-e-çam? Ded-e-çek? Dod-a-çok? sesleri...
Kitabın tek eksi puanı (ki bunun King ve hikâye ile uzaktan yakından ilgisi yok): Nejat Ebcioğlu'nun çevirisini yaptığı ikinci okuduğum kitap oldu Üçün Çekilişi. Ve yine aynı ısrarlar; duyumsamak, anımsamak, benimsemek, tadımsamak, gereksinmek kelimeleri art arda gelince okumayı cidden zorlaştırdı. Üç harfli bir "his" kelimesini neden her seferinde "duyumsadığımı" bir türlü anlayamadım. Ayrıca Dean Koontz'un Fanatikler çevirisinde de geçen "iyi" kelimesi. Öyle gereksiz ve anlamsız yerlerde ve tek başına kullanılmış ki, inanın hangi kelimeden çevrildiğini bulamadım. Böylesine güzel, sürükleyici ve akıcı bir hikâyeyi, büyük bir çaba sarf ederek ve her cümleyi iç sesimizle düzelterek okumamıza sebep olan Nejat Ebcioğlu'na en derin saygılarımı(!) sunarak incelememi sonlandırmak istiyorum.
··
71 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.