İnsanların ölümle barışık olmalarının tek nedeni ölümün verdiği korkudan kurtulmaktır ama bu korku olmadığında ölümün de hiçbir önemi yoktur artık. Çünkü ölüm kendisindedir ve kendisi aracılığıyla vardır. Ölümle ulaşmaktan doğan bilgelik, ölüm karşısında olası en yüzeysel tavırdır. Montaigne'e de bulaşmıştır bu tavır, aksi takdirde kaçınılmaz olanı kabul etmekle övünmesini anlamak mümkün değildir.
Korkuyu yenen kendisini ölümsüz sanabilir; korkuyu tanımayan ölümsüzdür. Varlıkların cennete de kaybolmaları mümkündür ama ölüm korkusunu tanımadıklarından hiçbir zaman ölmezler. Korku, her an ölmektir.
Sayfa 26
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.