Ah be o neydi öyle? Çok şey öğrendim. Muhteşemdi. Bazı yerlerde sıkıldığım oldu itiraf edeyim. Geçmişe yapılan yolculuklarda sıkıldım. Çok detay vardı. Belki olması gereken buydu ama içinde bulunduğumuz zamanda her şey hızlı ve yüzeysel olduğu için sıkılmışımdır. Hata bende muhtemelen. Ama o yerlerde bile ardından bir heyecan geleceği belliydi. O yüzden bağlanıyorsunuz kitaba. Oblomov'un hareketsizliği... tez canlı olduğumdan mütevellit yeri geldi tansiyonumu düşürdü yeri geldi en yakınımdaki nesneyi duvara fırlatmak istedim. Dedim ki "Adam kalk artık kalk hadi ne olur ya!" Ben kitabı yaşadım gerçekten yaşadım. Şunları öğrendim: başkası gibi olmaya çalışmayın, olmaz yapamazsınız. Ancak bir süre kendinizi ve başkalarını kandırabilirsiniz. Sonra yine kendi kalıbınıza dönersiniz. Ama size güzel bir haberim var; kendiniz olduğunuzda da sizi o şekilde kabul eden insanlar olduğunu göreceksiniz ve ertelemeyin! Hiçbir şeyi ertelemeyin. Zaman akıp gidiyor. Ya şimdi ya hiçbir zaman! Her karakterde kendinizden bir parça göreceksiniz. Hepsini ayrı ayrı seveceksiniz. Umarım sabredip hepsini okumuşsunuzdur veya okursunuz. *****Kitabı okumadıysanız buradan sonrasına devam etmeyin! Tarantiyev karakterini çok sevmiştim başta. Uzun bir süre onun yeniden sahneye çıkmasını bekledim sorunlara umursamaz bir havayla zekice ve basit çözümler getirmesi beni çok güldürdü, ve biraz kendimle özdeşleştirmiştim sonunda sevilecek biri olmadığını gördüm. Olga... Olga'nın Oblomov için verdiği mücadele içinde de kendimi buldum. Umudunu hiç yitirmeden sürekli çabaladı. Hayat enerjisi muhteşemdi. Oblomov'un ona hissettiklerinin aynısını hissettim ben de. Yine Oblomov gibi sonunun böyle olacağını biliyordum. İkisi de birbirinin hayatına çok güzel girdiler ve çıktılar. Kısa süreli de olsa Oblomov'un hayata dönüşü bana "En azından hayatında çok kısa da olsa çok güzel anlar yaşadı" dedirtti. Ştoltz ve Olga olması gereken bir ilişkiyi anlattı. Ne yalan söyleyeyim kıskandım. Başta Ştoltz'a çok kızmıştım. Hatta iletilerimde de belirttim bunu. Ama olması gereken oldu. Ştoltz karakteri tam hayal ettiğim sevgili idi. Ama şu konuda kızıyorum Oblomov'u hayata döndürebilirdi en başta. O zamanlar çok uğraşmadı. Gerçi kendisi için çaba vermeyen bir insan için ne yaparsanız yapın fayda etmez. Galiba o da bunu düşünüyordu. Seni seviyorum Andrey. Hep seveceğim. Oblomov. Kral sen ne yaptın ya? Nasıl da kaydın bir yıldız gibi. Sonuna kadar umutla bekledim hayata dönmeni. Bari evlendin çoluğa çocuğa karıştın gidip Oblomovka' da hiçbir şey yapmasaydın. Buna nasıl bu kadar direndin anlamadım. Senin gözünden köyün son halini görmeyi o kadar çok isterdim ki... sen hiçbir şey yapmasaydın yine ama orada dursaydın. Tarih 20 Ocak 2019. Bu tarih her geldiğinde senin ölümüne üzüleceğim. Andreyuşa senin baban bir melekti.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 200539,9bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

DOKUZ