Kitap akıcıydı, cümle uzunlukları ve kelime içerikleri açısından rahatça okunabilir bir kitaptı. Yalnızca bazı noktalarda kitap yazarının yaklaşımlarını doğru bulmadım. Kitabın bir bölümünde başkahramanımız olan kız annesinden gizli iş yapıyor. Kitapta kahramanımızın babasının arkadaşıyla görüşüyor, annesi bilmiyor. Babasının arkadaşından babasına mektup gönderiyor, mektup alıyor. Gizlice yaptığı ise açıkça belirtiliyor. Niyet her ne kadar kötü olmasa da okuyucuda bıraktığı etkileri bilemeyiz.
Kitapta anlatılmak istenen şey evliliklerde boşanmaların olabileceği, bunun normal bir durum oluşu. Kahramanımızın annesi ile babası boşanıyor. Kitabın 113.sayfasında şöyle şu cümleler geçiyor: ‘’Kimse artık yaşamımı askılığa asılmış bir elbise gibi sürdürmemi istemeyecek.’’ ‘’Evlilik çoğu zaman çamaşırların kat kat konulduğu düzenli çekmeceler, naylon kılıfıyla elbise dolabına asılmış elbiseler demektir. Bir gün o askılıklardan birine sen de asılırsın.’’ Evet evlenmek kadar boşanmak da doğal bir durum ve bunun normalleştirilmesi önemli bir ayrıntı fakat kitapta geçen bu cümleler evlenmemeye teşvik ediyor, evliliğin zararlı olduğu, insanı yıprattığı mesajını veriyor. Bu noktada sakıncalı buluyorum. Okuyucu kitlesine uygun olduğunu düşünmüyorum ve okuyucuyu olumsuz yönde etkileyeceğini düşünüyorum.
