Gönderi

Çünkü şehir, her daim gebe bir kadındı... Rahminde uyuyanlarla memesinden emebilenler şanslıydı, ellerinden yakalayabilenler buna da şükrediyorlardı, eteklerinden çekiştirenler piç mesafesinden peşi sıra yürüyorlardı. Rahimdekiler için anneleri bakmaya doyulmaz bir melekti, sütünü emenlere göre bir nimetti, ellerinden tutanlar için nasip kısmetti, eteklerinden çekiştirenlere içinse bir kerecik gülümsese kim bilir ne çok sevilecekti...
Sayfa 172 - Yitik Ülke Yayınları
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.