Urfalı bir İmam Amca, Hz. İbrahim ile Nemrut arasındaki husumeti bakın nasıl anlatıyor: Aha bu gözü kör olası Nemrut, bizim İbrahim’i şurada gördüğünüz mancınıklara bağlıyor, aşağıya da böyyük bir ataş yakıyor, ataş ki ne ataş... Nemrut gelip İbraham’a diyor ki: “Bak hele, gel sözlerinden vazgeç canını bağışlayayım, yoksa aha şu ataşteyanacaksın.”
İbraham: “Elinden geleni ardına koyma ben sözlerimden caymam.” deyip kafasını öbür yana çeviriyor. "Hele ataşı eyice harlayın.” diyor Nemrut. Körükçüler başlıyorlar ataşı harlamaya:
Vuv vuv vuuvv... İbraham’da tık yok, Nem rut kızarıyor bozarıyor: “Bak” diyor “Gel vazgeç inat etme,inat eyi bir şey değil.”
Koskoca İbraham takar mı paçoz bi Nemrud’u. Garibim Nemrut ne bilsin, İbraham’ın arkasında eyle bi kadro var k i...
İbraham’ı mancınıktan fırlatıyorlar: Çiiuuuvvvvvv... Gidiş ki ne gidiş! İbraham tam havadayken bir el onu tutup yanma çekiyor: “Hele sen gel bi yanıma...” İbraham bakıyor Cebrail...
Vallah kardaş tam zamanında geldin aha bu zâlim neler etti bibilsen?” îbraham ataşa düşüyor, ataş sönüp gül bahçası oluyor.
Nemrut mort olmuş, surat iki karış, İbraham sesleniyor oradan: “Ya nassıya, şiştin mi?”
Öğlen Namazına Nasıl Kalkılır adlı kitaptan