Dostoyevski 'yle tanısmamız karamazov kardesler ıle olmustu daha ılk sayfalarında dılıne anlatışına hayran kalmıs ve kıtabı bır solukta zevkle okumustum. Bu eserı uc ana hıkayeden olusmakta yıne kendıne özgü üslubu ıle ele aldığı eser kısa ama zevklıydı. Beni en çok sarsan beyaz geceler hıkayesı oldu dıyebılırım eserınde adından anlaşılacağı gibi mutluluk hep kıyıda kalmıs olarak cıkıyor karsımıza. O mutluluğa erişen ulaşan yok.
