Gönderi

Bir imkânsızlık hikayesiydi bu. Sana gelmezden evvel biliyordum. Gidecek bir yeri yokmuş gibi ayaklarımın. Kalbin varacak tek yolmuş gibi. Bir adı yok hissedilen onca şeyin. Dilime gelen cümlelerin bir karşılığı yok. Bir ben yok. Yok artık içimin hissiz yanı. Bunları okusam şimdi yeniden, sabaha solmuş bakışlarda uyanacak gözlerim. En iyisi uyumak. Bu öksüz başı şimdi alıp şuracıkta yastığa bırakmak, unutmak bugünü, dünü, yarını. Yaşanmamış saymak. Belki bir rüya bellemek her şeyi. Ya da geçmişte hatırlanmayacak bir anı bilmek... Dediğin gibi belki de unutmak. Bilmemiş saymak her şeyi… Öylesine bir hikaye gibi bilmek en iyisi… Mihrimah / VÂVEYLA
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.