— Tutamak sorunu. İnsanın bir tutamağı
olmalı.
— Anlamadım.
— Tutamak sorunu dedim. Dünyada hepimiz
sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz.
Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.
Tramvaylardaki tutamaklar gibi. Uzanır
tutunurlar. Kimi zenginliğine tutunur; kimi
müdürlüğüne; kimi işine, sanatına. Çocuklarına
tutunanlar vardır. Herkes kendi tutamağının en
iyi, en yüksek olduğuna inanır. Gülünçlüğünü
fark etmez. Kağızman köylerinden birinde bir
çift öküzüne tutunan bir adam tanıdım. Öküzleri
besiliydi, pırıl pırıldı. Herkesin,
"— Veli ağanın
öküzleri gibi öküz, yoktur," demesini isterdi.
Daha gülünçleri de vardır. Ben, toplumdaki
değerlerin ikiyüzlülüğünü, sahteliğini,
gülünçlüğünü göreli beri, gülünç olmayan tek
tutamağı arıyorum: Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimizi, benimle birlik
düşünen, duyan, seven bir kadın!
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.