Jan Fortiye, Ekmekçiler Lokantasından çıkınca deli gibi rastgele yürümeye başladı. Zihni karmakarışıktı. Hiçbir şey düşünemiyordu. Lokantadaki sesler kulağında çınlıyordu. Rıhtıma çıktı, peşi tarafına doğru yürüdü. Envalid'e gelince oradaki taş kanepelerden birinin üzerine çöktü. Karşıda iki jandarma vardı. Korku içinde idi. Kendisinin Paris'te olduğunu biliyorlardı. Onu mutlaka bulacaklardı. Yıllarca sonra kızına kavuştuğu halde, bu sefer sevgili Lüsi'sinden ebediyen ayrılacaktı. Jan Fortiye, hüngür hüngür ağladı. Artık her şey sona ermişti. Başı göğsünün üzerine düştü.
Sayfa 454
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.