"Anadolu'da köyde yaşayan bir kadının hayattan beklentisi ne olabilir ise benim annemin ki de öyleydi. Onların en büyük temennisi kocalarına birer erkek evlat vermekti. Erkek çocuk doğuramayan kadınlar sanki kendi ellerinde olan bir şeymiş gibi aileden çevreden konu komşudan dışlanıyordu, kimisine kuma getiriliyordu kiminin de kız bebekleri öldürülüyordu."
.
Zübeyde'nin yolculuğu Yozgat'ta başlamıştı.Anne'si erkek evlat doğurmak için sürekli doğum yapıyordu ve 31 yaşındaki bedeni daha fazlasını kaldıramadı...
.
Zübeyde daha altı yaşındaydı annesiz kaldığında sonra üvey anne eziyeti oda yetmezmiş gibi üvey abinin tacizi...
Zübeyde daha sonra evlatlık verilir diğer ablası gibi...Okula gidemez ama kendi azmi ile okumayı öğrenir...20 yaşında evliydi ve Türkiye'de hayat şartıları zor olduğu için Almanya'ya çalışmaya gider işte bundan sonrası daha zor şartlar da hayata tutunma çabası mücadele ile geçer koca bir ömür.
.
Gerçek bir hayat hikayesini konu alan #gurbetkuşlarızübeyde nin yorumu ile geldim bugün.Bu hayat mücadelesini okurken hem hüzünlenecek hemde o dönemin tarihi bilgileri tekrar hatırlayacaksınız.Yazarın kalemini sevdim sade ve akıcıydı.Bu tarz okumayı seviyorsanız bir göz atın derim...
.
Hayat, dişlileri arasında beni sıkıştırmış, her döndüğümde daha da eziyet ediyor, ezilen ruhuma ve bedenime kalıcı izler bırakmaya devam ediyordu..
