Bozulmayan tek bir eski gelenek kalmaz. Ağa yakalanmış görünümündeki Cezayir aileleri, önceleri gibi, ne yer ne uyur. Bunun farkına, mesela bir matem sırasında varılır,çığlıklar atıp ağlamalar, sızlanmalar, yüzünü vücudunu parçalamalar yoktur artık. Tabut başında eskinin yırtınırcasına ağlamaları Cezayir 'de kalmamıştır gibidir. Bütün bunlar 1955'te Fransızlar' ın hoş vakit geçirmek için veya bir isyanı bastırmak bahanesiyle bir kasabayı basıp 5-10 erkeği taramasıyla başladı. Hiçbir merasîm hazırlığı yapılmadan, hastalıklara karşı hiçbir tedbir alınmadan, yol kenarındaki çukura gömülen bu toplu ölüler, toplumda eskisinin o heyecan mekanizmasını harekete geçiremezdi artık. Ağlamalar ve tırnaklarla yırtılan yüzler, homojen bir toplumda belli ve dengeli bir dünyaya aitti.
Sayfa 112Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.